Текст и перевод песни Şükriye Tutkun - Yanık Ömer

Yanık Ömer

Yanık Ömer, her savaştan bir yara taşıyor.
Yanık Ömer, yiğit Ömer övünmeden yaşıyor.
Kurtuluş savaşında yirmi sekiz yaşında,
Mangasının başında, taşıyor.
Yanık Ömer, yiğit Ömer siperleri aşıyor.
Savaş biter, Yanık Ömer köye döner;
Köylü bütün bayram eder.
Yanık Ömer kutlanır,
Nişanlısı mutlulanır.
Hey, Yanık Ömer attan iner,
Pembegül′e bağlar kemer,
Köylülere gider haber;
Düğüne, düğüne...
Eline kına yakar, başına teller takar,
Belinde altın kemer, öyle alana çıkar.
Pembegül allanır, pullanır.
Yanık ömer'in köyüne düğün alayı yollanır.

Yanık Ömer

Yanık Ömer carries a wound from every war.
Yanık Ömer, valiant Ömer; humble in his glory.
At the age of twenty-eight, in the War of Independence,
He leads his squad, carrying the standard.
Yanık Ömer, valiant Ömer scales the trenches.
The war ends, and Yanık Ömer returns to his village;
The villagers celebrate.
Yanık Ömer is celebrated,
His fiancée rejoices.
Hey, Yanık Ömer dismounts,
Fastens his belt to Pembegül,
The villagers are notified;
To the wedding, the wedding...
He stains his hands with henna, wears a headdress,
With a golden belt at his waist, he enters the square.
Pembegül blushes, radiant.
A wedding procession sets out for Yanık Ömer's village.