Onsra - şahi перевод на английский

Onsra

Başa gelen çekilirmiş üşenme bu kalbe kurşun at
Benim tekrar can verişim kim bilir hangi meçhul kurşuna
Daha adımlarımı sayamazken ben kaçıncı darbe ruhuma
Direnmeliyim daha önce işlemediğim günahlarımın kusuruna

Ben hep kaybedendim bazen sıkılıp affederdim
Uyku tutmuyor gözüm bu halimin nedeni kahveden mi
Mutluluğu lağvederdim dişimi sıkıp sabret derdim
Anlamıyorum bu gece kafama sıkışıp çıkamayan hangi derdim

Sorun değil akan terlerim helal olsun her bi' günüme
Sorun bendim belki ama cevap gelmez dünden bugüne
Savunduğum değerlerin önemi olmaz yüzüm önüme düşünce
Şimdi kafama kazınır olur da dışarı çıkamaz kaç yüz düşünce

Savaşmaktan yorulmama sebep olur başımın ağrımaları
Tüm güzelliklerim son bulur da yerini alır acı sanrılarım
Unuttuğumda yalnızlığımı hatırlatır mı dersin aynalarım
Beni götürüp başka dünyalara ışınlar mı şarkılarım

Hiç yanmadan kül oluyorum ama artık sönmem lazım
Sükuneti bırakıp bugün haykırarak sövmem lazım
Cezalandırmadan beni ben suçumu günahımı örtmen lazım
Belki herkesten habersiz bi' sabah yok olmam ölmem lazım

Verilen sözler gözlerimi doyurmuyo, güneş battı devran yenisini doğurmuyo
Cevaplar arasanda soruların sorulmuyo, sen yorulsanda sorunların yorulmuyo
Çaba sarfetme emeklerin görülmüyo, duygularım emeklemeden gömülüyo
Kendimi kaybettiğim yerlerde bulamıyom, sizin gibilerden midem bulanıyo

Hayata karşı ümidini kaybetmezsen kaynağını kaybedersin
Susup sabreder kaçıncı vuruşu ıskalamadan bu kalbe dersin
Sonra yenilirsin başka kaçışın olmaz denesende bu cihandan
Güneşe baktıkça bulanıklaşır gözün başını çevirme ziyandan

Anlamıyorum insanların hayalini benden istedikleri şeyi
Tek bildiğim hayatlarından uzaklaşan gizlenmeye çalışan benim
Şimdi çekip gitme vakti vakit mutluluğu geçti hayli
Kardanadamın ahı alındı güneş geceyi seçti galib

Nerden bileyim daha yolun başından alabora olacağımı
Gizliyodum öfkemi herkesten ve dişimi sıkıyodum aylardır
Uzak durmaya çalıştıkça kendimden güneş içimi yakar mı
Ben gölgelerde saklanırken birisi farkedip elimi tutar mı

Onsra

What comes, must be endured, don't hesitate to shoot this heart.
My revival, who knows which unknown bullet it will be to.
While I can't even count my steps, how many blows to my soul?
I must resist the flaws of the sins I haven't committed yet.

I was always the loser, sometimes I'd get bored and forgive.
I can't sleep, is this state because of the coffee, my love?
I would abolish happiness, grit my teeth and say be patient.
I don't understand, which worry is stuck in my head tonight?

It's okay, my sweat is halal, bless every single day of mine.
Maybe the problem was me, but there's no answer from yesterday to today.
The values I defend won't matter when my face falls to the ground.
Now it's etched in my mind, what if hundreds of thoughts prevent me from going out?

My headaches are the reason I'm tired of fighting.
All my beauties end, and painful illusions take their place.
Do you think my mirrors will remind me of my loneliness when I forget it?
Will my songs transport me to other worlds?

I'm turning to ash without burning, but I need to extinguish now.
I need to leave tranquility and scream and curse today.
You need to cover my crime, my sin, without punishing me.
Maybe I need to disappear, to die one morning, unbeknownst to everyone.

Given promises don't satisfy my eyes, the sun has set, the cycle doesn't give birth to a new one.
Even if you search for answers, your questions aren't asked, even if you're tired, your problems aren't.
Don't bother, your efforts aren't seen, my feelings are buried before they can crawl.
I can't find myself in the places I've lost myself, I'm nauseated by people like you.

If you don't lose hope against life, you lose your source.
You shut up and endure, how many blows do you say hit this heart without missing?
Then you lose, there's no other escape from this world, even if you try.
As you look at the sun, your eyes get blurry, don't turn your head away from the loss.

I don't understand what people want from me, what they dream of.
All I know is that I'm the one moving away from their lives, trying to hide.
Now it's time to leave, time for happiness has long passed.
The snowman's curse was taken, the sun chose the night, I guess.

How could I know that I would capsize from the very beginning of the road?
I was hiding my anger from everyone and gritting my teeth for months.
Does the sun burn me the more I try to stay away from myself?
While I'm hiding in the shadows, will someone notice and hold my hand?