Mistiko Topio - Άλκηστις Πρωτοψάλτη перевод на немецкий

Mistiko Topio

Σαν το παράπονο στη φράση: Εδώ και τώρα
Σαν το σπασμένο φαρμακείο στις δύο η ώρα
Σαν το καμένο το γήπεδο, σαν το αμόκ της μηχανής σου
Μέσα απ' τις βιτρίνας τα θρύψαλα ακούω την ψυχή σου

Κι όπως σ' ένα τοπίο μυστικό, αντικριστά στο κήτος
Έτσι μια ευλογία που αγνοώ, με κρατάει στο δικό σου το μήκος

Μου 'στειλαν μηνύματα οι βιαστικοί σου οι νάνοι
Απ' το παραλήρημα της χώρας σου που αυξάνει
Τρεις και μισή ξημερώματα, σαν διαδήλωση που πήζει
Μαύρο γυαλί δίχως πρόσωπο και ξαφνικά ραγίζει

Και στου σκοτωμένου το σφυγμό, στο φλας του ασθενοφόρου
Καθρεφτίζει κάτι απ' την ηχώ του Θεού στο βυθό του Εωσφόρου

Οι ρυθμοί μου λύσσαξαν μα δεν κρατούν τον ήχο
Της μοναξιάς σου όταν κλαις και χτυπάς τον τοίχο
Μες της αυγής το μισόφωτο σβήνω μίλια γραμμένης ύλης
Να βρεις τη σελίδα κατάλευκη να μπεις και ν' ανατείλεις

Μ' ένα παρανάλωμα παντού, στη Θεϊκή σου αλήθεια
Σαν φωτογραφία ενός παιδιού που μου λέει: Αναγνώστη βοήθεια

Θύρα επτά και Θύρα κάτω απ' τις ερπύστριες
Όλα διαβήκαν απ' τις γλώσσες τις στραγγαλίστριες
Κι όμως εγώ σ' αφουγκράστηκα σαν λεξούλα ενός αγνώστου
Κι όχι σαν μέρος του λόγου τους και του δικού τους πόστου

Για να σ' αγκαλιάσω με καημό και τόσο να σε νιώσω
Όσο είναι τοπίο μυστικό τούτο εδώ που ποθώ ν' αποδώσω

Geheime Landschaft

Wie die Klage im Satz: Hier und jetzt
Wie die zerbrochene Apotheke um zwei Uhr
Wie das verbrannte Stadion, wie der Amoklauf deines Motors
Durch die Scherben des Schaufensters höre ich deine Seele

Und wie in einer geheimen Landschaft, gegenüber dem Ungeheuer
So hält mich ein Segen, den ich nicht kenne, auf deiner Wellenlänge

Deine eiligen Zwerge haben mir Nachrichten geschickt
Aus dem Delirium deines Landes, das zunimmt
Halb vier Uhr morgens, wie eine Demonstration, die erstarrt
Schwarzes Glas ohne Gesicht und plötzlich zerspringt es

Und im Puls des Getöteten, im Blitzlicht des Krankenwagens
Spiegelt sich etwas vom Echo Gottes im Abgrund Luzifers

Meine Rhythmen wurden rasend, aber sie halten nicht den Klang
Deiner Einsamkeit, wenn du weinst und gegen die Wand schlägst
Im Halbdunkel der Morgendämmerung lösche ich Meilen geschriebenen Materials
Damit du die blütenweiße Seite findest, um einzutreten und aufzugehen

Mit einem Zunder überall, in deiner göttlichen Wahrheit
Wie das Foto eines Kindes, das mir sagt: Leser, hilf!

Tor Sieben und Tor unter den Panzerketten
Alles ging durch die würgenden Zungen
Und doch habe ich dich belauscht wie ein Wörtchen eines Unbekannten
Und nicht als Teil ihrer Rede und ihres eigenen Postens

Um dich mit Sehnsucht zu umarmen und dich so sehr zu fühlen
Wie diese geheime Landschaft hier, die ich wiederzugeben ersehne