Текст и перевод песни Αλκίνοος Ιωαννίδης - Έχω μια λέξη

Έχω μια λέξη

Έχω μια λέξη για να πω
μα είναι το στόμα μου κλειστό
και την κρατάω μέσα μου
να μεγαλώνει.
Γύρω μου απλώνει
το φιλοθεάμον μου κενό.
Σ' ένα μονόλογο παλιό
ένα μεγάλο βόδι μου πατάει τη γλώσσα.
Ψυχή μου κλώσα,
μου είχες πει κάποια φορά
μέσα στα λόγια το πολλά
πως πριν κατέβουμε στη γη ήμαστ' αστέρια.
Σπασμένα χέρια
τώρα μου δίνεις να πιαστώ
και το μικρό μου εαυτό
μέχρι την άλλη μου ζωή θα ξεπουλάω.
Σε ποιον χρωστάω;

Σε ποιον τη λέξη μου να πω
και ποιου το χέρι τρυφερά θα την κρατήσει;
Που έχω ζήσει;
Σε τίνος τ' όνειρο να μπω
μια λέξη μόνο να του πω και να το σκάσω;
Αχ, να ξεχάσω!

Λέγαν σαν ήμουνα μικρός
πως είν' ο κόσμος σκοτεινός
μ' από τα φώτα τα πολλά πώς έχω λιώσει;
Έχω πληρώσει.
Έδωσα χώμα και νερό
μήπως σωθεί ό, τι ακριβό έχω γνωρίσει
και ό, τι γνήσιο έχω ζήσει.
Έχω ξοφλήσει.

Έχω μια λέξη για να πω
μα είναι το στόμα μου κλειστό
και την κρατάω μέσα μου
να μεγαλώνει.
Και με σκοτώνει
σ' έναν ισόβιο τοκετό
το να μου μέρος το κρυφό
και νιώθω μέσα απ' τη βαθιά μου εγκυμοσύνη
αυτό που φτύνει η τεχνητή μας νοημοσύνη:
Ευγνωμοσύνη!

J'ai un mot à dire

J'ai un mot à dire
mais ma bouche est fermée
et je le garde en moi
pour qu'il grandisse.
Autour de moi s'étend
mon vide spectateur.
Dans un vieux monologue
un gros taureau me marche sur la langue.
Mon âme, ma poule,
tu m'avais dit un jour
parmi les mots le trop
que avant de descendre sur terre nous étions des étoiles.
Mains brisées
tu me donnes maintenant à quoi m'accrocher
et mon petit moi
jusqu'à ma prochaine vie, je vais le vendre.
À qui je dois?

À qui mon mot à dire
et quelle main tendra-t-elle doucement pour le prendre?
Où ai-je vécu?
Dans le rêve de qui dois-je entrer
juste un mot à dire et disparaître?
Ah, oublier!

Ils disaient quand j'étais petit
que le monde est sombre
comment ai-je fondu avec toutes ces lumières?
J'ai payé.
J'ai donné de la terre et de l'eau
pour sauver tout ce que j'ai connu de précieux
et tout ce que j'ai vécu d'authentique.
J'ai fini de payer.

J'ai un mot à dire
mais ma bouche est fermée
et je le garde en moi
pour qu'il grandisse.
Et il me tue
dans un accouchement à vie
mon lieu secret
et je sens à travers ma profonde grossesse
ce que crache notre intelligence artificielle:
Gratitude!