Текст и перевод песни Αλκίνοος Ιωαννίδης - Πατρίδα

Πατρίδα

Λοιπόν,
αγρίεψε ο κόσμος σαν καζάνι που βράζει
σαν το αίμα που στάζει, σαν ιδρώτας θολός
Πότε πότε γελάμε, πότε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρός.

Μα όταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουν
ξέρω ότι δεν έχουν νέα για να μου πουν
Ήμουν εγώ στη φωτιά, ήμουν εγώ η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοικτά.

Είδα τον πόλεμο φάτσα, τη φυλή και τη ράτσα
προδομένη από μέσα, απ τους πιο πατριώτες
Να χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη με τ όπλο στο στόμα
Τα παιδιά τους στολίζουν σήμερα τη Βουλή.

Κάτω από ένα τραπέζι το θυμάμαι σαν τώρα
με μια κούπα σταφύλι στου βομβαρδισμού την ώρα
είδα αλεξίπτωτα χίλια στον ουρανό σαν λεκέδες
Μου μιλούσε ο πατέρας μου να μη φοβηθώ.

Κοίταξε τι ωραία που πέφτουν!
Τι ωραία που πέφτουν...

Είδα γονείς ορφανούς, ο ένας παππούς απ τη Σμύρνη
στη Δράμα πρόσφυγας πήγε να βρει βουλγάρικη σφαίρα
κι ο άλλος, Κύπριος φυγάς στο μαύρο τότε Λονδίνο
στα είκοσι επτά του στα δύο τον κόψανε οι Ναζί.

Είδα μισή Λευκωσία, βουλιαγμένη Σερβία
στο Βελιγράδι ένα φάντασμα σ άδειο ξενοδοχείο
Αμερικάνικες βόμβες και εγώ να κοιμάμαι
αύριο θα τραγουδάμε στης πλατείας τη γιορτή.

Είδα κομμάτια το κρέας μες στα μπάζα μιας πόλης
είδα τα χέρια, τα πόδια πεταμένα στη γη
είδα να τρέχουν στο δρόμο με τα παιδιά τους στον ώμο
κι εγώ τουρίστας με βίντεο και φωτογραφική

Εδώ στην άσχημη πόλη που απ την ανάγκη κρατιέται
ένας λαός ρημαγμένος μετάλλια ντόπας ζητάει
Ολυμπιάδες κι η χώρα ένα γραφείο τελετών
θα σου ζητήσω συγγνώμη που σε μεγάλωσα εδώ.

Τους είχα δει να γελάνει οι μπάτσοι κι απ την Ομόνοια
να πετάν δακρυγόνα στο πυροσβεστικό
Στο παράθυρο εικόνισμα, άνθρωποι σαν λαμπάδες
και τα κανάλια αλλού να γυρνούν το φακό.

Και είδα ξεριζωμένους να περνούν τη Γραμμή
για μια πόρνη φτηνή ή για καζίνο και πούρα
Έτσι κι αλλιώς μπερδεμένη η πίστη μας η καημένη
ο Σολωμός με Armani και η καρδιά ανοιχτή.

Δε θέλω ο εαυτός μου να ναι τόπος δικός μου
ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν θα ταν αγέννητη η γη
Δε με τρομάζει το τέρας, ούτε κι ο άγγελός μου
ούτε το τέλος του κόσμου, με τρομάζεις εσύ.

Με τρομάζεις ακόμα, οπαδέ της ομάδας
του κόμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα του Θεού, ρασοφόρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο
Προσεύχεσαι και σκοτώνεις, τραυλίζεις ύμνους οργής
έχεις πατρίδα το φόβο, γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς τον μέσα σου ξένο κι όχι, δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω.

Родина

Как видишь,
мир ожесточился, как котел, который кипит,
как кровь, которая капает, как мутный пот.
Иногда мы смеемся, иногда мы дурачимся
и в нашем смехе время, кажется, становится слаще.

Но когда я смотрю на ночные новости,
я знаю, что у них нет новостей, чтобы мне рассказать.
Я был в огне, я был огнем
я видел конец с открытыми глазами.

Я видел войну лицом к лицу, племя и расу
преданных изнутри самыми патриотичными
Взяв мою мать в плен с пистолетом у рта
Сегодня их дети украшают Парламент.

Под столом я помню, как сейчас
с кружкой винограда во время бомбардировки
я видел тысячи парашютов в небе, как пятна
Мой отец говорил мне, чтобы я не боялся.

Посмотри как красиво они падают!
Как красиво они падают...

Я видел осиротевших родителей, один дед из Смирны,
в Драме беженец пошел искать болгарскую пулю,
а другой, киприот-беглец в тогдашнем мрачном Лондоне,
в двадцать семь нацисты перерезали его пополам.

Я видел половину Никосии, затопленную Сербию,
в Белграде призрак в пустой гостинице
Американские бомбы, а я спал
завтра будем петь на празднике на площади.

Я видел куски мяса в руинах города
Я видел руки и ноги, разбросанные по земле,
Я видел, как они бегут по дороге с детьми на плече,
а я турист с видеокамерой и фотоаппаратом.

Здесь, в этом уродливом городе, который держится на ниточке,
разоренный народ ищет медали допинга,
Олимпиады, а страна — похоронное бюро,
я попрошу у тебя прощения за то, что воспитывал тебя здесь.

Я видел, как смеются полицейские в Омонии
бросая слезоточивый газ в пожарную машину,
В окне икона, люди как лампады,
а каналы поворачивают объектив в другую сторону.

И я видел, как выкорчеванные переходят Линию
ради дешевой шлюхи или ради казино и сигар
В любом случае наша несчастная вера перепутана
Соломос в Армани и сердце открыто.

Я не хочу, чтобы я сам был своим собственным местом
Я знаю, что если бы все было похоже на меня, то земля была бы нерожденной.
Меня не пугает монстр и не пугает мой ангел
меня не пугает конец света, пугаешь ты меня.

Ты до сих пор меня пугаешь, болельщик команды,
собачонка партии, крутой парень организации,
толмач Бога, рясуно-гуру,
притворный цолиас, заблудший скаут
Ты молишься и убиваешь, заикаясь гимнами ярости,
твой страх называется родиной, ты ищешь родителей,
ненавидишь чужого в себе и нет, я не понимаю
я не знаю, где я и куда иду.