Текст и перевод песни Βασίλης Καζούλης - Φεγγαρένια

Φεγγαρένια

Γένους θηλυκού μια παιδούλα του συρμού
Σε καημούς λάγνου κορμιού με ταξίδευε για αλλού
Πιάνονταν με τα φεγγάρια και κερνούσε παλληκάρια
Λουλουδένιους τους καρπούς και αλάργητους χορούς

Φεγγαρένια, Φεγγαρένια, με τα χρυσωμένα χτένια
Γύρνα πίσω και ας φοβάμαι πως μονάχος κι έτσι θα 'μαι

Προχωράν οι συγκυρίες στου καιρού τις συγχορδίες
Και ταιριάξαμε μαζί στης σελήνης τη γιορτή
Μα οι πρώτοι οι βοριάδες και οι πρώτες οι καντάδες
της φουσκώσαν τα μυαλά και τα φάλτσα αρχινά

Φεγγαρένια, Φεγγαρένια, με τα χρυσωμένα χτένια
Γύρνα πίσω και ας φοβάμαι πως μονάχος κι έτσι θα 'μαι

Lune d'argent

Une petite fille du train, de genre féminin
M'emmenait dans des voyages vers d'autres lieux, dans des désirs sensuels
Elle se tenait avec les lunes et offrait aux jeunes gens
Des fruits fleuris et des danses amples

Lune d'argent, Lune d'argent, avec tes peignes dorés
Reviens, et que je craigne de rester seul et tel que je suis

Les circonstances avancent dans les accords du temps
Et nous nous sommes unis dans la fête de la lune
Mais les premiers vents du nord et les premières sérénades
Ont gonflé son esprit, et les fausses notes commencent

Lune d'argent, Lune d'argent, avec tes peignes dorés
Reviens, et que je craigne de rester seul et tel que je suis