Текст и перевод песни Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Federico Garcia Lorca (Live)

Federico Garcia Lorca (Live)

Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό
και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι
Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ
τότε που φεύγανε μπουλούκια οι σταυροφόροι

Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδειά
και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου
στο ρογοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά
κι ο γέρος έλιαζε, ακαμάτης, τ' αχαμνά του

Του ταύρου ο Πικάσο ρουθούνιζε βαριά
και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι
τραβέρσο ανάποδο, πορεία προς το βοριά
τράβα μπροστά, ξοπίσω εμείς και μη σε μέλει

Κάτω απ' τον ήλιο αναγαλιάζαν οι ελιές
και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια
τις νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές
τότες που σ' έφεραν, κατσίβελε, στη μπόλια

Ατσίγγανε κι αφέντη μου με τι να σε στολίσω;
φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό
στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κι ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.

Κοπέλες απ' το Δίστομο, φέρτε νερό και ξύδι
κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι
μέσα απ' τα διψασμένα της χωράφια τα ανοιχτά

Βάρκα του βάλτου ανάστροφη
φτενή δίχως καρένα
σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά
σμάρι κοράκια να πετάν στην ερήμην αρένα
και στο χωριό να ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά.

Федерико Гарсия Лорка (Live)

Ты на мгновение взметнула болеро,
И твой глубокий оранжевый плащ.
Август стоял, или не он, не помню,
Тогда крестоносцы уходили толпами прочь.

Знамена развевались в сопровождении ветра,
И галеры смерти отправлялись в путь.
Дети дрожали от жуткого гула,
А старик лениво чесал свою грудь.

Бык Пикассо тяжело дышал,
А мед гнил в кувшинах.
Поперек, наоборот, курс на север,
Иди вперед, мы позади, и не думай о нас.

Под солнцем ликовали оливы,
И в садах росли маленькие кресты.
Ночи оставались пустыми без объятий,
Когда тебя, бродягу, привели к распутью.

Цыган, мой господин, чем тебя украсить?
Принесите мавританский темный пурпур.
К стене в Кесариани нас привели сзади,
И всего лишь на рост мужчины подняли твой курган.

Девушки из Дистомо, принесите воды и уксуса,
И, связанный крестом на своей кобыле,
Отправляйся в свой последний путь в Кордову,
Через ее жаждущие, открытые поля.

Перевернутая лодка на болоте,
Тонкая, без киля.
Инструменты ржавеют в цыганской пещере,
Стая ворон летит на пустую арену,
И в деревне ночью воют семь собак.