Текст и перевод песни Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Ta Poulia Tis Distihias

Ta Poulia Tis Distihias

Ξέρω κάτι πουλιά
μαύρα πουλιά πουλιά πικρά
πουλιά της δυστυχίας

ζουν σε χώρα συμφορά,
όπου αρρώστια κυβερνά
το αίμα και τη στάχτη

κι όταν στην πόλη κατεβεί το βράδυ,
κι αρχίζει ατέλειωτη η γρια βροχή,
φτάνουν στην πόλη τα πουλιά
στις στέγες στα παράθυρα
κι όνειρα ανθρώπων κλέβουν

τελειώνει όμως η βραδιά
σκούζουν και κλαίνε τα πουλιά
γυρνούν στην εξορία

και η βροχή καλή γιαγιά
καλλιεργεί ψιχαλιστά
τα ίδια παραμύθια

ό, τι καλό κι αν μου χαρίσετε
εγώ θα φύγω πάλι
γιατί αγαπώ κάτι πουλιά,
μαύρα πουλιά πουλιά πικρά,
πουλιά της δυστυχίας.

Birds of Misfortune

I know some birds
black birds, bitter birds
birds of misfortune

they live in a country of disaster
where disease rules
blood and ashes

and when the evening descends upon the city
and the endless old rain begins
the birds arrive in the city
on the roofs, in the windows
and steal people's dreams

but the night ends
the birds howl and cry
they return to exile

and the rain, a kind grandmother
softly cultivates
the same old fairy tales

no matter how much good you give me
I will leave again
because I love some birds,
black birds, bitter birds,
birds of misfortune.