Текст и перевод песни Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Οι Ψυχές Και Οι Αγάπες

Οι Ψυχές Και Οι Αγάπες

Τίποτα στο κόσμο δεν τον νοιάζει
παρά μόνο το μυαλό του ανοικτό να μένει
μέσα στην αδράνεια τρομάζει
ξαναβλέπει στη φορμόλη την ψυχή σβησμένη
κόβει το κορμί του και το θάβει
σε νερό και σε φωτιά να χωριστεί

Στους δεκάξι παγωμένους εφιάλτες
κάτι απρόσωπα λαμπάκια της νυκτός δανείζει
σ′ άνυδρους ανέραστους αντάρτες
στοιχειωμένος σε μια εθνική οδό που πήζει
βρίσκει την αχτίδα π' απομένει
και μαζί της τη φυγή θα μοιραστεί

Οι ψυχές και οι αγάπες
σιαμαίες αυταπάτες
όμοιες σαν άσπρα πλήκτρα
σαν φωτάκια μες τη νύκτα
βρίσκουν σώματα παρθένα
στη συνήθεια πουλημένα
με φιλιά τα εξαγνίζουν
τους χαρίζονται

Τούτος ο αρχέγονος ρυθμός των Αφρικάνων
κάτι από μπάλο Συριανό θυμίζει
ανθρωποθυσία στους θεούς των ηφαιστείων
σαν αναπαραγωγής βωμό γυαλίζει
κράτησε αγάπη μου για λίγο την πνοή σου
κλείσε όλη τούτη τη στιγμή σ′ ένα φιλί

Κοίταξε τριγύρω τα Μετέωρα πως πέφτουν
μπάλες από χιόνι μείνε ζωντανή ακόμη
κρίνε με σαν άνθρωπο που ψάχνει την ψυχή του
κι άμα τον γουστάρεις θα σου πω συγγνώμη
είναι κάτι μήνες που φιλοξενώ τον τρόμο
κι έχω ανάγκη να με βλέπεις σαν μωρό παιδί

Αχ μωράκι σαστισμένο
μέσα στο μυαλό σου ξένο
τι να πρωτοτραγουδήσεις
και ποια πόρτα να κτυπήσεις
να σου πω για να σε πείσουν
στα μετάξια να σε ντύσουν
να φανούν λευκά δοντάκια
μες το γέλιο σου

Χίλιες και μια νύχτες ανοιχτά της οικουμένης
αλυσοδεμένος πολικός αστέρας
άφηνα τους άλλους να μιλούν για μένα
και φοβόμουν μη με δει το φως της μέρας
τα χαμένα χρόνια θα τα πάρω πίσω
φτάνει που και που να λες ακόμα σ' αγαπώ

Κόκκινος ορίζοντας τα χρόνια π' απομένουν
κάνε το σινιάλο να σε βρει ψυχή μου
πρόσωπα λιμάνια κράτησε τα "φεύγουν"
πάρε με αγκαλιά και κράτα με μαζί σου
βιντεοταινίες η ζωή που είδα
του άστεγου του νου μου η πατρίδα είσαι εσύ

Αχ αγάπη μου αγάπη
διαμαντάκι μες στη στάχτη
και νησάκι που ′χει φάρο
ένα μεθυσμένο γλάρο
γύρω σου που φτερουγίζει
τ′ όνομά σου συλλαβίζει
σημαδεύει τη ματιά σου και αφήνεται

The Souls And The Loves

Nothing in the world cares about him
except to keep his mind open
he is terrified in idleness
he sees the extinguished soul in the formaldehyde again
he cuts his body and buries it
to be divided into water and fire

In sixteen frozen nightmares
he lends some impersonal lights of the night
to waterless loveless rebels
haunted on a national road that is thickening
he finds the ray that remains
and with it he will share the escape

The souls and the loves
are Siamese twins, deceptions
similar as white keys
as little lights in the night
they find virgin bodies
sold by habit
with kisses they purify them
they surrender to them

This ancient rhythm of the Africans
reminds of a Syrian ball
human sacrifice to the gods of volcanoes
as an altar of reproduction shines
hold your breath for a while, my love
enclose all this moment in a kiss

Look around how the Meteora are falling
balls of snow stay alive still
judge me as a man who is searching for his soul
and if you like him I will tell you sorry
it’s been some months since I have been hosting terror
and I need you to look at me like a baby

Oh, frightened baby
strange in your own mind
what should you first sing
and on which door should you knock
to tell you so that you are persuaded
to be dressed in silks
to show white little teeth
in your smile

Thousand and one nights open of the inhabited world
chained polar star
I let others talk about me
and I was afraid that the light of day would see me
I’ll take back the lost years
it’s enough that from time to time you still say I love you

Red horizon the years that remain
make the sign so that my soul will find you
faces ports hold the "leaving"
take me in your arms and hold me with you
video films the life I saw
you are the homeland of my homeless mind

Oh, my love
small diamond in the ashes
and small isle that has a lighthouse
a drunk seagull
that flies around you
it spells your name
it points at your eyes and lets itself go