Текст и перевод песни Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Οι Ψυχές Και Οι Αγάπες

Οι Ψυχές Και Οι Αγάπες

Τίποτα στο κόσμο δεν τον νοιάζει
παρά μόνο το μυαλό του ανοικτό να μένει
μέσα στην αδράνεια τρομάζει
ξαναβλέπει στη φορμόλη την ψυχή σβησμένη
κόβει το κορμί του και το θάβει
σε νερό και σε φωτιά να χωριστεί

Στους δεκάξι παγωμένους εφιάλτες
κάτι απρόσωπα λαμπάκια της νυκτός δανείζει
σ′ άνυδρους ανέραστους αντάρτες
στοιχειωμένος σε μια εθνική οδό που πήζει
βρίσκει την αχτίδα π' απομένει
και μαζί της τη φυγή θα μοιραστεί

Οι ψυχές και οι αγάπες
σιαμαίες αυταπάτες
όμοιες σαν άσπρα πλήκτρα
σαν φωτάκια μες τη νύκτα
βρίσκουν σώματα παρθένα
στη συνήθεια πουλημένα
με φιλιά τα εξαγνίζουν
τους χαρίζονται

Τούτος ο αρχέγονος ρυθμός των Αφρικάνων
κάτι από μπάλο Συριανό θυμίζει
ανθρωποθυσία στους θεούς των ηφαιστείων
σαν αναπαραγωγής βωμό γυαλίζει
κράτησε αγάπη μου για λίγο την πνοή σου
κλείσε όλη τούτη τη στιγμή σ′ ένα φιλί

Κοίταξε τριγύρω τα Μετέωρα πως πέφτουν
μπάλες από χιόνι μείνε ζωντανή ακόμη
κρίνε με σαν άνθρωπο που ψάχνει την ψυχή του
κι άμα τον γουστάρεις θα σου πω συγγνώμη
είναι κάτι μήνες που φιλοξενώ τον τρόμο
κι έχω ανάγκη να με βλέπεις σαν μωρό παιδί

Αχ μωράκι σαστισμένο
μέσα στο μυαλό σου ξένο
τι να πρωτοτραγουδήσεις
και ποια πόρτα να κτυπήσεις
να σου πω για να σε πείσουν
στα μετάξια να σε ντύσουν
να φανούν λευκά δοντάκια
μες το γέλιο σου

Χίλιες και μια νύχτες ανοιχτά της οικουμένης
αλυσοδεμένος πολικός αστέρας
άφηνα τους άλλους να μιλούν για μένα
και φοβόμουν μη με δει το φως της μέρας
τα χαμένα χρόνια θα τα πάρω πίσω
φτάνει που και που να λες ακόμα σ' αγαπώ

Κόκκινος ορίζοντας τα χρόνια π' απομένουν
κάνε το σινιάλο να σε βρει ψυχή μου
πρόσωπα λιμάνια κράτησε τα "φεύγουν"
πάρε με αγκαλιά και κράτα με μαζί σου
βιντεοταινίες η ζωή που είδα
του άστεγου του νου μου η πατρίδα είσαι εσύ

Αχ αγάπη μου αγάπη
διαμαντάκι μες στη στάχτη
και νησάκι που ′χει φάρο
ένα μεθυσμένο γλάρο
γύρω σου που φτερουγίζει
τ′ όνομά σου συλλαβίζει
σημαδεύει τη ματιά σου και αφήνεται

Les Âmes Et Les Amours

Rien au monde ne l'intéresse
sauf son esprit ouvert qui reste
au milieu de l'inertie, il est terrifié
il revoit dans le formol l'âme éteinte
il coupe son corps et l'enterre
dans l'eau et dans le feu pour être séparé

Dans les seize cauchemars glacés
quelques lumières impersonnelles de la nuit prêtent
aux rebelles arides et sans amour
hanté sur une autoroute nationale qui gèle
il trouve le rayon qui reste
et avec elle, il partagera la fuite

Les âmes et les amours
illusions siamoises
semblables à des touches blanches
comme des lumières dans la nuit
trouvent des corps vierges
vendus à l'habitude
avec des baisers, ils les purifient
ils se les offrent

Ce rythme ancestral des Africains
rappelle quelque chose de la boule de Syros
sacrifice humain aux dieux des volcans
comme un autel de reproduction brille
garde mon amour pour un moment ton souffle
ferme tout ce moment dans un baiser

Regarde autour de toi les Météores tombent
boules de neige, reste vivante encore
juge-moi comme un homme qui cherche son âme
et si tu l'aimes, je te dirai pardon
ça fait quelques mois que j'héberge la peur
et j'ai besoin de te voir comme un bébé

Oh, petit chéri paniqué
dans ton esprit étranger
quoi chanter en premier
et quelle porte frapper
te dire pour te convaincre
de te vêtir de soie
que tes dents blanches apparaissent
dans ton rire

Mille et une nuits ouvertes du monde habité
étoile polaire enchaînée
je laissais les autres parler de moi
et j'avais peur que la lumière du jour ne me voie
je reprendrai les années perdues
il suffit de temps en temps de dire encore je t'aime

Horizon rouge les années qui restent
fais le signal pour que mon âme te trouve
visages ports garde les "partent"
prends-moi dans tes bras et tiens-moi avec toi
les cassettes vidéo de la vie que j'ai vue
tu es la patrie de mon esprit sans abri

Oh mon amour, mon amour
diamant dans la cendre
et îlot qui a un phare
un goéland ivre
autour de toi qui bat des ailes
il syllabe ton nom
il marque ton regard et il s'abandonne