Текст и перевод песни Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Πόσες Φορές

Πόσες Φορές

Πόσες φορές δεν είχα νιώσει
σταλαγματιά μέσ′ στη βροχή
Τα σύννεφα με είχαν προδώσει
κι έψαχνα το γιατί στη γη.

Πόσες φορές δεν είχες παίξει
κυνηγητό με τη φυγή
Κρυφτό λες κι είχανε διαλέξει
να τα φυλάς μονάχα εσύ.

Κι όπως τρέχαμε μέσα στη νύχτα
και μας μάτωνε η βροχή
σε συνάντησα σε μια πλατεία
που δεν είχε επιγραφή.

Ταξιδέψαμε τα δάκρυα μας,
βάψαμε και τη σιωπή,
δώσαμε φωτιά στα όνειρά μας
και σταμάτησε η βροχή.

Πόσες φορές δεν είχα νιώσει
σαν ακροβάτης σε σχοινί
που οι άκρες του είχανε λιώσει
κι έκανα δίχτυ την κραυγή.

Πόσες φορές δεν είχες γράψει
την λέξη "τέλος" με κραγιόν
σ' ένα καθρέφτη ραγισμένο,
χλωμό σβησμένο μενταγιόν.

Κι όπως τρέχαμε μέσα στη νύχτα
και μας μάτωνε η βροχή
σε συνάντησα σε μια πλατεία
που δεν είχε επιγραφή.

Ταξιδέψαμε τα δάκρυα μας
βάψαμε και τη σιωπή,
δώσαμε φωτιά στα όνειρά μας
και σταμάτησε η βροχή.

Combien de fois

Combien de fois ne me suis-je pas senti
comme une goutte de pluie
Les nuages ​​m'avaient trahi
et je cherchais le pourquoi sur terre.

Combien de fois n'as-tu pas joué
à cache-cache avec la fuite
Comme s'ils avaient choisi
de les garder seulement toi.

Et comme nous courions dans la nuit
et la pluie nous mouillait
Je t'ai rencontré sur une place
qui n'avait pas de nom.

Nous avons voyagé avec nos larmes,
nous avons peint le silence,
nous avons donné du feu à nos rêves
et la pluie s'est arrêtée.

Combien de fois ne me suis-je pas senti
comme un funambule sur une corde
dont les extrémités avaient fondu
et j'ai fait du cri un filet.

Combien de fois n'as-tu pas écrit
le mot "fin" avec du rouge à lèvres
sur un miroir brisé,
un médaillon fané et effacé.

Et comme nous courions dans la nuit
et la pluie nous mouillait
Je t'ai rencontré sur une place
qui n'avait pas de nom.

Nous avons voyagé avec nos larmes
nous avons peint le silence,
nous avons donné du feu à nos rêves
et la pluie s'est arrêtée.