Текст и перевод песни Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Πόσες Φορές

Πόσες φορές δεν είχα νιώσει
σταλαγματιά μέσ′ στη βροχή
Τα σύννεφα με είχαν προδώσει
κι έψαχνα το γιατί στη γη.

Πόσες φορές δεν είχες παίξει
κυνηγητό με τη φυγή
Κρυφτό λες κι είχανε διαλέξει
να τα φυλάς μονάχα εσύ.

Κι όπως τρέχαμε μέσα στη νύχτα
και μας μάτωνε η βροχή
σε συνάντησα σε μια πλατεία
που δεν είχε επιγραφή.

Ταξιδέψαμε τα δάκρυα μας,
βάψαμε και τη σιωπή,
δώσαμε φωτιά στα όνειρά μας
και σταμάτησε η βροχή.

Πόσες φορές δεν είχα νιώσει
σαν ακροβάτης σε σχοινί
που οι άκρες του είχανε λιώσει
κι έκανα δίχτυ την κραυγή.

Πόσες φορές δεν είχες γράψει
την λέξη "τέλος" με κραγιόν
σ' ένα καθρέφτη ραγισμένο,
χλωμό σβησμένο μενταγιόν.

Κι όπως τρέχαμε μέσα στη νύχτα
και μας μάτωνε η βροχή
σε συνάντησα σε μια πλατεία
που δεν είχε επιγραφή.

Ταξιδέψαμε τα δάκρυα μας
βάψαμε και τη σιωπή,
δώσαμε φωτιά στα όνειρά μας
και σταμάτησε η βροχή.

Сколько раз я не чувствовал
капает под дождем
Облака предали меня
и я искал, с какой стати.

Сколько раз ты не играл
погоня с полетом
Прятки и прятки, как будто они выбрали
только ты сохраняешь их.

И когда мы бежали сквозь ночь
и дождь обескровил нас
Я встретил тебя на площади
на котором не было надписи.

Мы путешествовали со своими слезами,
мы также нарисовали тишину,
мы подожгли наши мечты
и дождь прекратился.

Сколько раз я не чувствовал
как акробат на канате
там, где его края расплавились
и я поймал этот крик в сеть.

Сколько раз ты не писал
слово " конец " с помадой
в треснувшем зеркале,
бледный стертый медальон.

И когда мы бежали сквозь ночь
и дождь обескровил нас
Я встретил тебя на площади
на котором не было надписи.

Мы путешествовали со своими слезами
мы также нарисовали тишину,
мы подожгли наши мечты
и дождь прекратился.