Текст и перевод песни Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Πόσες Φορές

Πόσες Φορές

Πόσες φορές δεν είχα νιώσει
σταλαγματιά μέσ′ στη βροχή
Τα σύννεφα με είχαν προδώσει
κι έψαχνα το γιατί στη γη.

Πόσες φορές δεν είχες παίξει
κυνηγητό με τη φυγή
Κρυφτό λες κι είχανε διαλέξει
να τα φυλάς μονάχα εσύ.

Κι όπως τρέχαμε μέσα στη νύχτα
και μας μάτωνε η βροχή
σε συνάντησα σε μια πλατεία
που δεν είχε επιγραφή.

Ταξιδέψαμε τα δάκρυα μας,
βάψαμε και τη σιωπή,
δώσαμε φωτιά στα όνειρά μας
και σταμάτησε η βροχή.

Πόσες φορές δεν είχα νιώσει
σαν ακροβάτης σε σχοινί
που οι άκρες του είχανε λιώσει
κι έκανα δίχτυ την κραυγή.

Πόσες φορές δεν είχες γράψει
την λέξη "τέλος" με κραγιόν
σ' ένα καθρέφτη ραγισμένο,
χλωμό σβησμένο μενταγιόν.

Κι όπως τρέχαμε μέσα στη νύχτα
και μας μάτωνε η βροχή
σε συνάντησα σε μια πλατεία
που δεν είχε επιγραφή.

Ταξιδέψαμε τα δάκρυα μας
βάψαμε και τη σιωπή,
δώσαμε φωτιά στα όνειρά μας
και σταμάτησε η βροχή.

Сколько раз

Сколько раз я чувствовал себя
каплей дождя под дождём,
Облака меня предали,
и я искал на земле ответ - почему.

Сколько раз ты играла
в догонялки с бегством,
В прятки, словно выбрали,
что водить будешь только ты.

И когда мы бежали сквозь ночь,
и нас ранил дождь,
я встретил тебя на площади,
у которой не было названия.

Мы отправили в путешествие наши слёзы,
раскрасили тишину,
подожгли наши мечты,
и дождь прекратился.

Сколько раз я чувствовал себя
канатоходцем на канате,
концы которого истлели,
и крик стал моей сеткой.

Сколько раз ты писала
слово "конец" помадой
на треснутом зеркале,
бледном, погасшем медальоне.

И когда мы бежали сквозь ночь,
и нас ранил дождь,
я встретил тебя на площади,
у которой не было названия.

Мы отправили в путешествие наши слёзы,
раскрасили тишину,
подожгли наши мечты,
и дождь прекратился.