Текст и перевод песни Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Σκληρό Γαλάζιο

Σκληρό Γαλάζιο

Πάλι κι απόψε τα ίδια άρχισα
Μες στο παράπονο άλλη μια μέρα
Σαν μήνας άδικος ό, τι αγάπησα
Σαν Αύγουστος στην Αμοργό όταν σηκώνει αέρα

Οι όρκοι μου Έκτορες στου χρόνου τα άρματα
Γυμνοί να σέρνονται πάνω στο χώμα
Γυναίκες μνήμες βάζουν κλάματα
Σκύβουν μια τελευταία φορά κα σε φιλούν στο στόμα

Δεν έχω όμορφο νησί, κανείς δε θα με ψάξει
Ούτε κάνα πιστό σκυλί στα πόδια μου θα κλάψει
Δεν έφυγα από πουθενά, δεν έχω να ξεχνάω
Απ′ τη ζωή μου έρχομαι και στη ζωή μου πάω.

Σκληρό γαλάζιο μ' έχει κυκλώσει
Των άγριων φόβων η ερημιά
Κι αν απ′ τα χέρια σου έχω γλιτώσει
Τα μάτια σου με βρίσκουνε και με πονούν ξανά.

Μόνος μου τώρα έμεινα, σαν χωματένια οδός
Οι φίλοι μου ξεχάστηκαν σε μια παλιά ταβέρνα
Κι όταν για λίγο πίστεψα πως ήμουνα Θεός
Πέρασα από κύματα και βράχηκα στη φτέρνα

Unforgiving Blue

Once again, I've begun with the same routine,
Another day mired in grievance,
Like an unmerciful month is all that I've known,
Like August in Amorgos when the wind howls.

My vows, like Hectors in the chariots of time,
Stripped bare, are dragged across the dirt.
Women, now but memories, lament,
Stooping for one last kiss upon your lips.

I have no beautiful island, no one to seek me,
Nor a loyal dog to weep at my feet,
I've come from nowhere, I have nothing to forget,
From life I come, and to life I shall return.

Unforgiving blue surrounds me,
Barren wasteland of savage dread,
And though I have escaped your grasp,
Your gaze finds me, bringing renewed torment.

Solitude, my only companion now, like a dirt road,
My friends abandoned in a tavern's embrace,
And when for a brief moment I fancied myself a god,
I crossed seas and stumbled upon the treacherous heel.