Текст и перевод песни Γιώργος Νταλάρας - Του κάτω κόσμου τα πουλιά

Του κάτω κόσμου τα πουλιά

Φαρμακωμένος ο καιρός παραμονεύει
μες τα στενά του κάτω κόσμου να σε βρει
και δεκατρείς αιώνες άνεργος γυρεύει
την κιβωτό σου και το αίμα να σου πιει

Σε καρτερούν μαστιγωτές και συμπληγάδες
μες τα μαλάματα μια νύφη ξαγρυπνά
κι έχει στ′ αυτιά της κρεμασμένες τις Κυκλάδες
κι ειν' το κρεβάτι της λημέρι του φονιά

Κρυφά τα λόγια τα πικρά μες το κοχύλι
κρυφά της θάλασσας τα μάγια στο βοριά
θα σβήσει κάποτε στο σπίτι το καντήλι
και μήτε πόρτα θα ′βρεις μήτε κλειδαριά

Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα παγώνια
με φως και νύχτα σου κεντούν μια φορεσιά
άνθρωποι τρίζουν κι ακονίζουν τα σαγόνια
πηδούν και τρέχουν και σε φτάνουν στα μισά

Птицы преисподней

Отравленное время подстерегает,
в переулках преисподней хочет тебя найти.
И тринадцать веков без работы скитается,
твой ковчег ищет и кровь твою хочет испить.

Тебя ждут палачи и водовороты,
в золоте невеста не спит.
И в ушах у неё висят Киклады,
а её кровать — логово убийцы.

Тайные горькие слова в раковине,
тайные чары моря на северном ветру.
Погаснет когда-нибудь в доме лампада,
и ни двери, ни замка не найдёшь.

Птицы преисподней и павлины
днём и ночью шьют тебе наряд.
Люди скрежещут и точат челюсти,
прыгают, бегут и догоняют тебя на полпути.