Η Πρώτη Αχτίδα - Γιώργος Περού перевод на немецкий

Η Πρώτη Αχτίδα

Η πρώτη αχτίδα του ήλιου θα φέρει
Ενα δόρυ χρυσό στην καρδιά του χειμώνα
Θ' ανοίξουν το δρόμο οι στρατιές των ανθρώπων
Το δρόμο που βγάζει στην άγνωστη θάλασσα
Θα πάψουν να τρέμουν την πείνα, το κρύο
Και θα προχωρήσουν χωρίς να σταθούν
Κανείς πια να κλαίει, κανείς να φοβάται
Μπροστά τους θα βλέπουν το νέο ορίζοντα

Αύριο τίποτα πια δεν θα 'ναι το ίδιο

Οι σκλάβοι κοιμούνται κι ο ύπνος τους μοιάζει
Αιώνιος να 'ναι σαν πρώιμος θάνατος
Μα έρχεται η μέρα που πάλι ξυπνάνε
Να ζήσουν κι εκείνοι ζητάνε, σαν άνθρωποι
Και τότε υψωμένες σημαίες στα χέρια
Το μέλλον κρατάνε - σφιγμένη γροθιά
Αλλάζει ο κόσμος και μες την οδύνη
Γεννιέται ενας άλλος πιο δίκαιος κόσμος

Αύριο τίποτα πια δε θα 'ναι το ίδιο

Μιλάω για εκείνους που πάντα τολμάνε
Που ξέρουν να χτίζουν, να χαμογελούν
Βαθειά στα όνειρα τους ακούν τα παιδιά τους
Την πύρινη γλώσσα μιλούν της καρδιάς
Σε 'κείνους αξίζει να παίρνουν ανάσα
Σε 'κείνους που πέφτουνε μέσα στα κύματα
Ακούω τις φωνές τους, πάνε, έρχονται, φεύγουν
Μετράω στο σκοτάδι τα βήματα

Der erste Strahl

Der erste Sonnenstrahl wird bringen
Einen goldenen Speer ins Herz des Winters
Die Heere der Menschen werden den Weg öffnen
Den Weg, der zum unbekannten Meer führt
Sie werden aufhören, Hunger und Kälte zu fürchten
Und sie werden vorwärts gehen, ohne anzuhalten
Niemand soll mehr weinen, niemand soll sich fürchten
Vor sich werden sie den neuen Horizont sehen

Morgen wird nichts mehr so sein wie zuvor

Die Sklaven schlafen, und ihr Schlaf scheint
Ewig zu sein, wie ein früher Tod
Doch der Tag kommt, an dem sie wieder erwachen
Auch sie wollen leben, wie Menschen, verlangen sie
Und dann, mit erhobenen Fahnen in den Händen
Halten sie die Zukunft – eine geballte Faust
Die Welt verändert sich, und inmitten der Schmerzen
Wird eine andere, gerechtere Welt geboren

Morgen wird nichts mehr so sein wie zuvor

Ich spreche von denen, die immer wagen
Die es verstehen zu bauen, zu lächeln
Tief in ihren Träumen hören sie ihre Kinder
Sie sprechen die feurige Sprache des Herzens
Ihnen gebührt es zu atmen
Ihnen, die in die Wellen fallen
Ich höre ihre Stimmen, sie kommen, gehen, fliehen
Ich zähle im Dunkeln die Schritte