Текст и перевод песни Δημήτρης Μητροπάνος - Medley : Drapetsona / Sinnefiasmeni Kiraki

Medley : Drapetsona / Sinnefiasmeni Kiraki

Μ' αίμα χτισμένο, κάθε πέτρα και καημός
Κάθε καρφί του πίκρα και λυγμός
Κι όταν γυρίζαμε το βράδυ απ' τη δουλειά
Εγώ και εκείνη όνειρα, φιλιά

Το 'δερνε αγέρας κι η βροχή
Μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά και γλυκιά απαντοχή
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε ψυχή

Παρ' το στεφάνι μας, παρ' το γεράνι μας
Στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Ένα κρεβάτι και μια κούνια στη γωνιά
Στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά
Κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστεναγμός
Κάθε παράθυρό του κι ουρανός

Κι όταν ερχόταν η βραδιά
Μες στο στενό σοκάκι ξεφαντώνανε τα παιδιά
Αχ, το σπιτάκι μας, κι αυτό είχε καρδιά

Παρ' το στεφάνι μας, παρ' το γεράνι μας
Στη Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
Κράτα το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

Συννεφιασμένη Κυριακή
Μοιάζεις με την καρδιά μου
Που έχεις πάντα συννεφιά, συννεφιά
Χριστέ και ΠάνΧριστε και Παναγιά μου
Που έχεις πάντα συννεφιά, συννεφιά
Χριστέ και ΠάνΧριστε και Παναγιά μου

Είσαι μια μέρα σαν κι αυτή
Που 'χασα την χαρά μου
Συννεφιασμένη Κυριακή, Κυριακή
Ματώνεις την, ματώνεις
Την καρδιά μου
Συννεφιασμένη Κυριακή, Κυριακή
Ματώνεις την, ματώνεις
Την καρδιά μου

Όταν σε βλέπω βροχερή
Στιγμή δεν ησυχάζω
Μαύρη μου κάνεις τη ζωή, τη ζωή
Και βαριανα-, και βαριαναστενάζω
Μαύρη μου κάνεις τη ζωή, τη ζωή
Και βαριανα-, και βαριαναστενάζω

Попурри: Драпетсона / Пасмурное воскресенье

Кровью построено, каждый камень — печаль,
Каждый гвоздь — горечь и рыдание.
И когда мы возвращались вечером с работы,
Я и ты, моя любимая, — мечты, поцелуи.

Били ветер и дождь,
Но это была гавань, объятия и сладкий ответ.
Ах, наш домик, и у него была душа.

Забудь наш венок, забудь нашу герань,
В Драпетсоне у нас больше нет жизни.
Держи мою руку, пойдем, моя звезда,
Мы будем жить, даже если мы бедны.

Кровать и колыбель в углу,
В дырявой крыше — звезды и птицы.
Каждая дверь — пот и вздох,
Каждое окно — небо.

И когда наступал вечер,
В узком переулке резвились дети.
Ах, наш домик, и у него было сердце.

Забудь наш венок, забудь нашу герань,
В Драпетсоне у нас больше нет жизни.
Держи мою руку, пойдем, моя звезда,
Мы будем жить, даже если мы бедны.

Пасмурное воскресенье,
Ты похожа на мое сердце,
В котором всегда пасмурно, пасмурно.
Господи и Пресвятая Богородица,
В котором всегда пасмурно, пасмурно.
Господи и Пресвятая Богородица.

Ты — день, как тот,
Когда я потерял свою радость.
Пасмурное воскресенье, воскресенье,
Кровоточишь ты,
Мое сердце.
Пасмурное воскресенье, воскресенье,
Кровоточишь ты,
Мое сердце.

Когда я вижу тебя дождливой,
Ни на минуту не успокаиваюсь.
Ты делаешь мою жизнь черной, черной,
И я тяжко, тяжко вздыхаю.
Ты делаешь мою жизнь черной, черной,
И я тяжко, тяжко вздыхаю.