Текст и перевод песни Δημήτρης Μητροπάνος - Roza

Roza

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα

γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό

περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό

Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο

μα τα κελιά μας είναι χωριστά

σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά

Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις

σε ένα παραμύθι εφιαλτικό

φωνή εντόμου τώρα ειν′ η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή

τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι

πώς σ' έχει αλλάξει έτσι ο καιρός

περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ′ στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία

πώς η ιστορία γίνεται σιωπή

τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Roza

Mes lèvres sont sèches et assoiffées

elles cherchent de l'eau sur l'asphalte

les voitures passent à côté de moi
et tu me dis que l'orage nous attend
et tu m'entraînes dans un cabaret humide

Nous marchons ensemble sur le même chemin

mais nos cellules sont séparées

nous retournons dans une ville magique
je ne veux plus savoir ce que nous recherchons
il suffit que tu me donnes deux baisers

Tu joues avec moi à la roulette et tu me perds

dans un conte de fées cauchemardesque

ma voix est maintenant celle d'un insecte
ma vie est une plante grimpante
tu me coupes et me jettes dans le vide

Comment le besoin devient-il histoire
comment l'histoire devient-elle silence

Pourquoi me regardes-tu, Roza, engourdi
pardonne-moi de ne pas comprendre
ce que disent les ordinateurs et les chiffres

Mon amour de charbon et de soufre

comment le temps t'a-t-il ainsi changé

les voitures passent au-dessus de nous
et moi, dans le brouillard et l'orage
je dors à tes côtés, l'estomac vide

Comment le besoin devient-il histoire

comment l'histoire devient-elle silence

Pourquoi me regardes-tu, Roza, engourdi
pardonne-moi de ne pas comprendre
ce que disent les ordinateurs et les chiffres