Текст и перевод песни Δημήτρης Μητροπάνος - Ο Τυμβωρύχος

Ο Τυμβωρύχος

Τα λόγια μου της νύχτας μετανάστες
σε δρομολόγια χωρίς επιστροφή
άσ′ τις πλατείες να βογκούν σου λέω άστες
ίσως με βρεις μες στην επόμενη στροφή

Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός

Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός

Ένας Στρυμόνας και βουλιάζω στα νερά
όπως ψαράς μέσα στη λάσπη της Κερκίνης
οιωνοσκόπος με σημάδια φανερά
χάθηκα πάλι μες στο πρόσωπο εκείνης

Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός

Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός

Ματώνει στα Κυβέλεια η οθόνη
κι εγώ ρεμβάζω σε πεδία αχανή
στο Μιραμάρε κολυμπούσες πάντα μόνη
και ο Ματθαίος έχει χρόνια να φανεί

Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός

Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός

Le Tombeur de Tombes

Mes mots de la nuit, des émigrants
sur des routes sans retour
laisse les places se lamenter, je te dis, laisse-les
peut-être que tu me trouveras dans le prochain virage

Les passages se rétrécissent
mes amis sont des fantômes
et la ville ressemble en général
à un tombeau familial

Les passages se rétrécissent
mes amis sont des fantômes
et la ville ressemble en général
à un tombeau familial

Un Strymon, et je coule dans l'eau
comme un pêcheur dans la boue de Kerkini
un augure avec des signes évidents
je me suis encore perdu dans ton visage

Les passages se rétrécissent
mes amis sont des fantômes
et la ville ressemble en général
à un tombeau familial

Les passages se rétrécissent
mes amis sont des fantômes
et la ville ressemble en général
à un tombeau familial

L'écran saigne à Kybèle
et je rêve dans des champs sans limites
à Miramare, tu nageais toujours seule
et Matthias n'est pas apparu depuis des années

Les passages se rétrécissent
mes amis sont des fantômes
et la ville ressemble en général
à un tombeau familial

Les passages se rétrécissent
mes amis sont des fantômes
et la ville ressemble en général
à un tombeau familial