Текст и перевод песни Δημήτρης Μητροπάνος - Πεθαμένες Καλησπέρες

Πεθαμένες Καλησπέρες

Με τραγούδια λυπημένα
ανταμώναμε τα βράδια
και με χάδια κουρασμένα
απ′ της μέρας τα σημάδια
Τα τσιγάρα μοιρασμένα
η κιθάρα δανεική
όνειρα μπογιατισμένα
σε μι' ασπρόμαυρη ζωή
Τώρα πάψαν τα τραγούδια
ξέβαψαν τα χρώματα
δρόμοι και παλιές πλατείες
άλλαξαν ονόματα

Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει

Μού ′χες πει πως όλα αλλάζουν,
τρομαγμένα και βουβά
κι ό, τι πιότερο αγαπάμε
μας πληγώνει πιο βαθιά
Μού 'χες πει πως όλα αλλάζουν
φτάνει μόνο μια αφορμή
μα τα δυο σου μάτια μοιάζουν
φάροι σ' άγονη γραμμή

Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει
Κι άμα δω κανένα φίλο
τρέμω μη με θυμηθεί
πεθαμένες καλησπέρες
δε γουστάρω να μου πει

Good Evenings That Have Died

With sorrowful songs
We meet in the evenings
And tired caresses
From the day's scars
Shared cigarettes
A borrowed guitar
Painted dreams
In a black-and-white life
Now the songs have stopped
The colors have faded
Roads and old squares
Have changed names

And when I see a friend
I tremble lest he remembers me
Good evenings that have died
I don't want him to tell me

You told me that everything changes,
Scared and silent
And that what we love most
Hurts us the deepest
You told me that everything changes
It just takes one excuse
But your two eyes seem
Beacons in a barren line

And when I see a friend
I tremble lest he remembers me
Good evenings that have died
I don't want him to tell me
And when I see a friend
I tremble lest he remembers me
Good evenings that have died
I don't want him to tell me