Текст и перевод песни Δημήτρης Μητροπάνος - Ρόζα

Ρόζα

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό

Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά

Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν′ η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ' έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ′ στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός

Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Rosa

Mes lèvres sont sèches et assoiffées
Cherchant de l'eau sur l'asphalte
Des véhicules me passent à côté
Et tu me dis que l'orage nous attend
Et tu me tires vers un cabaret humide

Nous marchons ensemble sur le même chemin
Mais nos cellules sont séparées
Nous retournons dans une ville magique
Je ne veux plus savoir ce que nous demandons
Il suffit que tu me donnes deux baisers

Tu me joues à la roulette et tu me perds
Dans un conte de fées cauchemardesque
Ma voix est maintenant comme le bruit d'un insecte
Ma vie est comme une plante grimpante
Tu me coupes et tu me jettes dans le vide

Comment le besoin devient-il histoire
Comment l'histoire devient-elle silence
Pourquoi me regardes-tu, Rosa, engourdi ?
Excuse-moi de ne pas comprendre
Ce que disent les ordinateurs et les nombres

Mon amour, fait de charbon et de soufre
Comment le temps t'a-t-il ainsi changé
Des véhicules nous passent dessus
Et moi, dans le brouillard et l'orage
Je dors à tes côtés, affamé

Comment le besoin devient-il histoire
Comment l'histoire devient-elle silence
Pourquoi me regardes-tu, Rosa, engourdi ?
Excuse-moi de ne pas comprendre
Ce que disent les ordinateurs et les nombres