Текст и перевод песни Διονύσης Σαββόπουλος - Η Δημοσθένους λέξις

Η Δημοσθένους λέξις

Κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή κανείς δε θα με περιμένει
οι δρόμοι θα 'ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι
αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή
Κι ο ήλιος θ' αποκοιμηθεί μες στα ερείπια της Ολύνθου
θα μοιάζουν πράγματα του μύθου κι οι φίλοι μου και οι εχθροί
μαρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορες κι οι λωποδύτες
ζητιάνοι εταίρες και προφήτες μαρμαρωμένοι θα σταθούν
Μπροστά στην πύλη θα σταθώ με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό
χωρίς βουλή χωρίς Θεό σαν βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα
θα πω τη λέξη και το γράμμα μπροστά στην πύλη θα σταθώ

Речь Демосфена

И если я выйду из этой тюрьмы, милая, никто меня не ждет,
улицы будут пусты, а мой город станет чужим,
все кафе закрыты, а друзья мои вдали,
ветер будет носить меня, если я выйду из этой тюрьмы.
И солнце уснет среди руин Олинфа,
все будет похоже на сказку, и друзья мои, и враги,
превратятся в камень, ораторы и разбойники,
нищие, блудницы и пророки, все превратятся в камень.
Я встану у ворот с одеялом под мышкой,
и медленно кивая головой, поприветствую стража,
без воли, без Бога, как царь в древней драме,
я произнесу слово и букву, стоя у ворот.