Текст и перевод песни Διονύσης Σαββόπουλος - Μη μιλάς άλλο γι΄ αγάπη

Μη μιλάς άλλο γι΄ αγάπη

Μία η άνοιξη ένα το σύννεφο χρυσή βροχή
βροχή που χόρευε σε κάμπο ώριμο ως το πρωί
σαν στάχυα έλυσες πάνω στους ώμους μου χρυσά μαλλιά
σαν στάχυ χόρεψες σαν στάχυα αμέτρητα ήταν τα φιλιά

Μη μιλάς άλλο για αγάπη η αγάπη είναι παντού
στην καρδιά μας στη ματιά μας τρώει τα χείλη τρώει το νου
όταν θα 'χουμε υποφέρει καλημέρα θα μας πει
θα μας φύγει θα ξανάρθει κι όλο πάλι απ' την αρχή

Μία η θάλασσα ένας ο ήλιος της γλάροι λευκοί
ήλιος και θάλασσα γλυκό κορίτσι ζεστό πρωί
πρωί κι ορθάνοιξα τα δυο σου πέταλα μ' ένα φιλί
κι εσύ μου χάρισες όλη την άνοιξη σ' ένα κορμί

Μη μιλάς άλλο για αγάπη η αγάπη είναι παντού
στην καρδιά μας στη ματιά μας τρώει τα χείλη τρώει το νου
όταν θα 'χουμε υποφέρει καλημέρα θα μας πει
θα μας φύγει θα ξανάρθει κι όλο πάλι απ' την αρχή

Χθες ήταν έρωτας χθες ήταν σύννεφο χρυσή βροχή
χθες ήταν θάλασσα γλάρος που χόρευε με το πρωί
τώρα είναι η σιωπή τώρα είναι η λησμονιά κι ο χωρισμός
κι όλα τα αστέρια του θαρρείς πως έσβησε ο ουρανός

Μη μιλάς άλλο για αγάπη η αγάπη είναι παντού
στην καρδιά μας στη ματιά μας τρώει τα χείλη τρώει το νου
όταν θα 'χουμε υποφέρει καλημέρα θα μας πει
θα μας φύγει θα ξανάρθει κι όλο πάλι απ' την αρχή

Не говори больше о любви

Одна весна, одно облако, золотой дождь,
дождь, что танцевал на спелом поле до утра.
Как колосья, ты распустила на моих плечах золотые волосы,
как колосья танцевала, как бесчисленные колосья были наши поцелуи.

Не говори больше о любви, любовь повсюду,
в наших сердцах, в наших глазах, она съедает губы, съедает разум.
Когда мы настрадаемся, она скажет нам "доброе утро",
уйдет от нас, вернется снова, и все сначала.

Одно море, одно солнце, белые чайки,
солнце и море, милая девушка, теплое утро.
Утром я раскрыл твои два лепестка поцелуем,
а ты подарила мне всю весну в одном теле.

Не говори больше о любви, любовь повсюду,
в наших сердцах, в наших глазах, она съедает губы, съедает разум.
Когда мы настрадаемся, она скажет нам "доброе утро",
уйдет от нас, вернется снова, и все сначала.

Вчера была любовь, вчера было облако, золотой дождь,
вчера было море, чайка, что танцевала с утром.
Теперь тишина, теперь забвение и расставание,
и все его звезды, словно небо погасло.

Не говори больше о любви, любовь повсюду,
в наших сердцах, в наших глазах, она съедает губы, съедает разум.
Когда мы настрадаемся, она скажет нам "доброе утро",
уйдет от нас, вернется снова, и все сначала.