Текст и перевод песни Διονύσης Σαββόπουλος - Ωδή στο Γεώργιο Καραϊσκάκη

Ωδή στο Γεώργιο Καραϊσκάκη

Η οθόνη βουλιάζει σαλεύει το πλήθος
εικόνες ξεχύνονται με μιας
πού πας παλληκάρι ωραίο σαν μύθος
κι ολόισια στο θάνατο κολυμπάς

Και όλες οι αντένες μιας γης χτυπημένης
μεγάφωνα και ασύρματοι από παντού
γλυκά σε νανουρίζουν κι εσύ ανεβαίνεις
ψηλά στους βασιλιάδες τ' ουρανού

Ποιος στ' αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ

Πού πας παλληκάρι πομπές ξεκινούνε
κι οι σκλάβες σου ουρλιάζουν στο βωμό
ουρλιάζουν τα πλήθη καμπάνες ηχούνε
κι ο ύμνος σου τραντάζει το ναό

Ποιος στ' αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω
με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό
οι προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ

Ода Георгию Караискакису

Экран мерцает, толпа колышется,
образы вдруг вырываются наружу.
Куда ты идешь, молодец, прекрасный, словно миф,
и прямо в смерть плывешь?

И все антенны израненной земли,
громкоговорители и радио отовсюду,
сладко тебя убаюкивают, а ты поднимаешься
высоко к небесным царям.

Кто я на самом деле и куда иду
с тысячей и двумя образами в голове?
Прожекторы слепят меня, и я иду,
и преклоняю колени, и целую твою кровь.

Куда ты идешь, молодец? Процессии начинаются,
и твои рабыни вопят у алтаря.
Толпы вопят, колокола звонят,
и твой гимн сотрясает храм.

Кто я на самом деле и куда иду
с тысячей и двумя образами в голове?
Прожекторы слепят меня, и я иду,
и преклоняю колени, и целую твою кровь.