Текст и перевод песни Λένα Πλάτωνος - Allothi Me 39 Kalokairi

Allothi Me 39 Kalokairi

Αγάπησα τα υγρά τοπία
όταν με βρήκαν σε αϋπνία
μέσα στις τρύπες βιβλίων βουβών
Τούνελ βορείων δρόμων εθνικών
Τούνελ από μάτια παιδιών
και γέλια σχολικών διακοπών

Κι ούτε ο δολοφόνος προβλέπω να πεθάνει
κι ούτε το χελιδονάκι μου γρήγορα φτάνει

Τούνελ από μάτια παιδιών
και γέλια σχολικών διακοπών
προγραμματισμένα εντός Αθηνών
σε προβολή ατομικής ενεργείας
Σε οθόνη σανίδα σωτηρίας
Παρωπίδα υγείας
κι έτσι δεν τον είδα

Κι ούτε ο δολοφόνος προβλέπω να πεθάνει
κι ούτε το χελιδονάκι μου γρήγορα φτάνει

Κι έτσι δεν τον είδα
γύρω στη δεκαετία του εξήντα
να δολοφονεί τις φωνές των πουλιών
με το σκουριασμένο ξυραφάκι των ποδιών
παλαιών φυματικών πριγκιπισσών

Κι ούτε ο δολοφόνος προβλέπω να πεθάνει
κι ούτε το χελιδονάκι μου γρήγορα φτάνει

Το σκουριασμένο ξυραφάκι των ποδιών
παλαιών φυματικών πριγκιπισσών
να χαράζει στις μορφές των δεδομένων γωνιών
της Λεωφόρου της Ελπίδας
στη φάση κάποιας άνισης παρτίδας
να τους αφήνει χρεωμένους ως το λαιμό
με σύγχρονες σακούλες σκουπιδιών
από σκοτωμένα αυτοκίνητα
από μπαλκόνια αχρησιμοποίητα
από ανοιχτές σαρκαστικές ταράτσες
από πόρτες κεντρικές ερμητικές
κι ούτε ο δολοφόνος προβλέπω να πεθάνει
κι ούτε το χελιδονάκι μου γρήγορα φτάνει
στις προβλήτες των αγρίων θαλασσών...

Εκεί που λίγοι άνθρωποι από χιόνια
κρατούν σφιχτά στα χέρια τους
θαμπά φωτιστικά μπαλόνια
σήματα πορειών ειδικών

Κι ούτε ο δολοφόνος προβλέπω να πεθάνει
κι ούτε το χελιδονάκι μου γρήγορα φτάνει
στις προβλήτες των βορείων θαλασσών...

Εκεί που λίγοι άνθρωποι από χιόνια
κρατάν σφιχτά στα χέρια τους
θαμπά φωτιστικά μπαλόνια
σήματα πορειών ειδικών...

Κι ούτε ο δολοφόνος προβλέπω να πεθάνει
κι ούτε το χελιδονάκι μου γρήγορα φτάνει
στις προβλήτες των βορείων θαλασσών...

Εκεί που λίγοι άνθρωποι από χιόνια
κρατάν σφιχτά στα χέρια τους
θαμπά φωτιστικά μπαλόνια
σήματα πορειών ειδικών...

Другое лето '39

Я полюбила влажные пейзажи,
когда они нашли меня в бессоннице,
среди дыр немых книг,
туннелей северных дорог государственных,
туннелей из детских глаз
и смеха школьных каникул.

И я не предвижу, что убийца умрет,
и моя ласточка не скоро прилетит.

Туннели из детских глаз
и смеха школьных каникул,
запланированных в пределах Афин,
в проекции атомной энергии,
на экране - доске спасения,
шорах здоровья,
и поэтому я его не увидела.

И я не предвижу, что убийца умрет,
и моя ласточка не скоро прилетит.

И поэтому я его не увидела
где-то в шестидесятых,
убивающим голоса птиц
ржавым лезвием ног
старых чахоточных принцесс.

И я не предвижу, что убийца умрет,
и моя ласточка не скоро прилетит.

Ржавое лезвие ног
старых чахоточных принцесс,
царапающее формы заданных углов
Проспекта Надежды,
в разгар какой-то неравной партии,
оставляющее их в долгу по горло
с современными мусорными мешками
из убитых автомобилей,
с неиспользуемых балконов,
с открытых саркастичных крыш,
с закрытых парадных дверей,
и я не предвижу, что убийца умрет,
и моя ласточка не скоро прилетит
к причалам диких морей...

Туда, где немногие люди из снега
крепко держат в руках
тусклые светящиеся шары,
знаки особых шествий.

И я не предвижу, что убийца умрет,
и моя ласточка не скоро прилетит
к причалам северных морей...

Туда, где немногие люди из снега
крепко держат в руках
тусклые светящиеся шары,
знаки особых шествий...

И я не предвижу, что убийца умрет,
и моя ласточка не скоро прилетит
к причалам северных морей...

Туда, где немногие люди из снега
крепко держат в руках
тусклые светящиеся шары,
знаки особых шествий...