Текст и перевод песни Λένα Πλάτωνος - Lego

Lego

Τίποτα δε μου έχει φανεί πιο αληθινό,
από ετούτη τη στιγμή.
Αλλά ετούτη η στιγμή με στέλνει πίσω.
Ή πολύ μπροστά, που αυτό μοιάζει με LEGO,
LEGO από αυτά, που είμαι σίγουρη γι αυτά.
Όταν είμαι ευχαριστημένη, από ετούτη τη στιγμή,
τότε το LEGO παίρνει τα χρώματα που θέλω.
Όμως δεν ξέρω τι σημαίνει χρώματα.
Μου είπε: κόκκινο αίμα, μπλε σκέψεις,
κίτρινη επιτάχυνση,
πράσινη κατάληξη, πορτοκαλί εργασία,
μαύρη απουσία-εξουσία,
άσπρο ότι είναι πιο δυνατό από μας,
αυτό που άρχισε πριν από μας και δεν θα τελειώσει.

Κι εγώ της απάντησα.
Νταίζη η στιγμή είναι εντελώς ακριβή.
Δουλεύουμε και τη βγάζουμε σε
χαρτονομίσματα καινούρια και μετά καταλαβαίνουμε
ότι εμείς βγάζουμε τα καινούρια χαρτονομίσματα,
μετά τα τρώμε, μετά τα χέζουμε και μετά λέμε
ότι χεστήκαμε στα λεφτά.
Πες με τρεις λέξεις το πολύ,
τι έκανες όταν σε αδικήσανε.

Βρέχει λίγο. Και μετά σταματάει.
Ότι είναι λίγο μ' εκνευρίζει. Είναι παθητικό.
Τώρα όμως ξαφνικά βρέχει πολύ.
Αλλά κι αυτό δε μου λέει τίποτα.
Γιατί έχω βγάλει πολλά ρούχα για
στέγνωμα και πότε θα στεγνώσουν.
Ε καλά. Αν δε στεγνώσουν σήμερα,
θα στεγνώσουν αύριο. Μεθαύριο.
Δεν είμαι πια κανένα παιδί,
να κρατιέμαι από τη στιγμή.

Κατακλυσμός.
Οι κλονισμοί του υπεδάφους δεν είναι πια της μόδας.
Μια μαύρη γάτα συνήθισε να κάθεται
στο μαξιλάρι της βεράντας μου.
Μόλις της φωνάξω ψιτ, αυτή φεύγει
κι εγώ εξακολουθώ να τη θέλω.
Ζεστές μάζες αερίων εκτοπίζουν τις ψυχρές,
με αποτέλεσμα να μετακινείται το λαμπατέρ,
όταν από κάτω ανάβω ένα κερί.

Δεν υπάρχει λοιπόν μυστήριο. Υπήρχε μόνο
ότι αυτός ήθελε εμένα, κι εγώ ήθελα αυτόν.
Υπάρχει ακόμα και ο αντικατοπτρισμός
από το αναμμένο κερί, απάνω στο τετράγωνο τζαμάκι.
Αυτός με χωρίζει τώρα από την μπουγάδα.
Κι από τον κόσμο όλο.
Και δε θα περάσει ποτέ στην ιστορία.
Δεν είναι κοινού ενδιαφέροντος.
Δεν είναι επαναστατικός.

Lego

Nothing has ever seemed more real to me,
than this moment.
But this moment sends me back.
Or far forward, which is like LEGO,
LEGO that I'm sure of.
When I'm happy, with this moment,
then the LEGO takes on the colors I want.
But I don't know what colors mean.
She told me: red blood, blue thoughts,
yellow acceleration,
green ending, orange work,
black absence-power,
white that is stronger than us,
that which began before us and will not end.

And I answered her.
Daisy, the moment is completely accurate.
We work and we spend it in
new banknotes and then we realize
that we make new banknotes,
then we eat them, then we shit them and then we say
that we shit on the money.
Tell me in three words at most,
what did you do when you were wronged.

It's raining a little. And then it stops.
That it is a little bit unnerves me. It is passive.
But now suddenly it is raining heavily.
But this also doesn't tell me anything.
Because I have taken out many clothes for
drying and when will they dry.
Well. If they don't dry today,
they will dry tomorrow. The day after tomorrow.
I am no longer a child,
to hold on to the moment.

Cataclysm.
The shocks of the subsoil are no longer fashionable.
A black cat used to sit
on my porch cushion.
As soon as I call her out, she leaves
and I still want her.
Warm masses of gases displace the cold ones,
resulting in the lamp moving,
when I light a candle underneath.

There is no mystery then. There was only
that he wanted me, and I wanted him.
There is still the reflection
from the lit candle, on the square window.
He now separates me from the laundry.
And from the whole world.
And it will never go down in history.
It is not of general interest.
It is not revolutionary.