Текст и перевод песни Λένα Πλάτωνος - Lego

Lego

Τίποτα δε μου έχει φανεί πιο αληθινό,
από ετούτη τη στιγμή.
Αλλά ετούτη η στιγμή με στέλνει πίσω.
Ή πολύ μπροστά, που αυτό μοιάζει με LEGO,
LEGO από αυτά, που είμαι σίγουρη γι αυτά.
Όταν είμαι ευχαριστημένη, από ετούτη τη στιγμή,
τότε το LEGO παίρνει τα χρώματα που θέλω.
Όμως δεν ξέρω τι σημαίνει χρώματα.
Μου είπε: κόκκινο αίμα, μπλε σκέψεις,
κίτρινη επιτάχυνση,
πράσινη κατάληξη, πορτοκαλί εργασία,
μαύρη απουσία-εξουσία,
άσπρο ότι είναι πιο δυνατό από μας,
αυτό που άρχισε πριν από μας και δεν θα τελειώσει.

Κι εγώ της απάντησα.
Νταίζη η στιγμή είναι εντελώς ακριβή.
Δουλεύουμε και τη βγάζουμε σε
χαρτονομίσματα καινούρια και μετά καταλαβαίνουμε
ότι εμείς βγάζουμε τα καινούρια χαρτονομίσματα,
μετά τα τρώμε, μετά τα χέζουμε και μετά λέμε
ότι χεστήκαμε στα λεφτά.
Πες με τρεις λέξεις το πολύ,
τι έκανες όταν σε αδικήσανε.

Βρέχει λίγο. Και μετά σταματάει.
Ότι είναι λίγο μ' εκνευρίζει. Είναι παθητικό.
Τώρα όμως ξαφνικά βρέχει πολύ.
Αλλά κι αυτό δε μου λέει τίποτα.
Γιατί έχω βγάλει πολλά ρούχα για
στέγνωμα και πότε θα στεγνώσουν.
Ε καλά. Αν δε στεγνώσουν σήμερα,
θα στεγνώσουν αύριο. Μεθαύριο.
Δεν είμαι πια κανένα παιδί,
να κρατιέμαι από τη στιγμή.

Κατακλυσμός.
Οι κλονισμοί του υπεδάφους δεν είναι πια της μόδας.
Μια μαύρη γάτα συνήθισε να κάθεται
στο μαξιλάρι της βεράντας μου.
Μόλις της φωνάξω ψιτ, αυτή φεύγει
κι εγώ εξακολουθώ να τη θέλω.
Ζεστές μάζες αερίων εκτοπίζουν τις ψυχρές,
με αποτέλεσμα να μετακινείται το λαμπατέρ,
όταν από κάτω ανάβω ένα κερί.

Δεν υπάρχει λοιπόν μυστήριο. Υπήρχε μόνο
ότι αυτός ήθελε εμένα, κι εγώ ήθελα αυτόν.
Υπάρχει ακόμα και ο αντικατοπτρισμός
από το αναμμένο κερί, απάνω στο τετράγωνο τζαμάκι.
Αυτός με χωρίζει τώρα από την μπουγάδα.
Κι από τον κόσμο όλο.
Και δε θα περάσει ποτέ στην ιστορία.
Δεν είναι κοινού ενδιαφέροντος.
Δεν είναι επαναστατικός.

Лего

Ничто не казалось мне более реальным,
чем этот момент.
Но этот момент отправляет меня назад.
Или далеко вперед, что похоже на LEGO,
LEGO из тех, в которых я уверена.
Когда я довольна этим моментом,
тогда LEGO приобретает те цвета, которые я хочу.
Но я не знаю, что значат цвета.
Он сказал мне: красная кровь, синие мысли,
желтое ускорение,
зеленое завершение, оранжевая работа,
черное отсутствие-власть,
белое то, что сильнее нас,
то, что началось до нас и не закончится.

И я ему ответила.
Дэйзи, момент абсолютно точен.
Мы работаем и превращаем его в
новые банкноты, а потом понимаем,
что мы выпускаем новые банкноты,
потом их едим, потом срем, а потом говорим,
что насрали на деньги.
Скажи мне тремя словами, не больше,
что ты сделал, когда тебя обидели.

Моросит дождь. А потом прекращается.
Все, что мало, меня раздражает. Это пассивно.
Но сейчас внезапно идет сильный дождь.
Но и это мне ничего не говорит.
Потому что я вывесила много белья,
и когда оно высохнет.
Ну ладно. Если не высохнет сегодня,
высохнет завтра. Послезавтра.
Я уже не ребенок,
чтобы цепляться за мгновение.

Потоп.
Подземные толчки больше не в моде.
Черная кошка привыкла сидеть
на подушке моей веранды.
Как только я ей крикну "кыс", она убегает,
а я продолжаю хотеть ее.
Теплые массы газов вытесняют холодные,
в результате чего торшер перемещается,
когда я зажигаю свечу под ним.

Значит, никакой тайны нет. Было только
то, что он хотел меня, а я хотела его.
Есть еще и отражение
от зажженной свечи на квадратном стекле.
Оно сейчас отделяет меня от белья.
И от всего мира.
И это никогда не войдет в историю.
Это не представляет общего интереса.
Это не революционно.