Monakrivi Mou - Μάνος Λοΐζος перевод на немецкий

Monakrivi Mou

Μονάκριβή μου εσύ στον κόσμο
μου λες στο τελευταίο σου γράμμα
Πάει να σπάει το κεφάλι μου,
σβήνει η καρδιά μου.
Αν σε κρεμάσουν, αν σε χάσω θα πεθάνω.

Θα ζήσεις καλή μου, θα ζήσεις.
Η ανάμνησή μου μαύρος καπνός
θα διαλυθεί στον άνεμο.
Θα ζήσεις αδερφή
με τα κόκκινα μαλλιά της καρδιάς μου.
Οι πεθαμένοι δεν απασχολούν πιότερο από ένα χρόνο
τους ανθρώπους του εικοστού αιώνα.

Ο θάνατος ένας νεκρός που τραμπαλίζεται
στην άκρη ενός σχοινιού.
Σε τούτο εδώ το θάνατο
δεν αντέχει η καρδιά μου.

Ο θάνατος ένας νεκρός που τραμπαλίζεται
στην άκρη ενός σχοινιού.
Σε τούτο εδώ το θάνατο
δεν αντέχει η καρδιά μου.

Μα να 'σαι σίγουρη πολυαγαπημένη μου
αν το μαύρο και μαλλιαρό
το χέρι κάποιου φουκαρά ατσίγγανου
περάσει στο λαιμό μου τη θηλιά,
άδικα θα κοιτάνε μες στα γαλάζια μάτια
του Ναζίμ να δουν το φόβο.
Στο σούρπωμα του στερνού μου πρωινού
θα δω τους φίλους μου κι εσένα.

Και δε θα πάρω μαζί μου
κάτω απ' το χώμα
παρά μόνο την πίκρα
ενός ατέλειωτου τραγουδιού.

Μέλισσά μου με τη χρυσή καρδιά,
με τα μάτια πιο γλυκά απ' το μέλι
τι κάθισα και σου 'γραψα
πώς ζήτησαν το θάνατό μου.

Η δίκη μόλις άρχισε
δε κόβουν δα και στα καλά καθούμενα
έτσι το κεφάλι ενός ανθρώπου
σαν να 'τανε γογγύλι.

Έλα, έλα μη μου σκας
όλα αυτά 'ναι μακρινά ενδεχόμενα.
Έλα και μη ξεχνάς
πως η γυναίκα ενός φυλακισμένου
δεν κάνει να 'χει μαύρες έγνοιες.

Meine Einzige

Meine Einzige du auf dieser Welt
sagst du mir in deinem letzten Brief
Mein Kopf droht zu zerspringen,
mein Herz erlischt.
Wenn sie dich hängen, wenn ich dich verliere, werde ich sterben.

Du wirst leben, meine Liebe, du wirst leben.
Meine Erinnerung, schwarzer Rauch,
wird sich im Wind auflösen.
Du wirst leben, Schwester
mit den roten Haaren meines Herzens.
Die Toten beschäftigen nicht länger als ein Jahr
die Menschen des zwanzigsten Jahrhunderts.

Der Tod, ein Toter, der schaukelt
am Ende eines Seils.
Diesen Tod hier
erträgt mein Herz nicht.

Der Tod, ein Toter, der schaukelt
am Ende eines Seils.
Diesen Tod hier
erträgt mein Herz nicht.

Aber sei sicher, meine Vielgeliebte
wenn die schwarze und haarige
Hand irgendeines armen Zigeuners
mir die Schlinge um den Hals legt,
werden sie vergeblich in die blauen Augen
von Nazim schauen, um die Furcht zu sehen.
In der Dämmerung meines letzten Morgens
werde ich meine Freunde und dich sehen.

Und ich werde nicht mit mir nehmen
unter die Erde
außer nur die Bitterkeit
eines unvollendeten Liedes.

Meine Biene mit dem goldenen Herzen,
mit Augen süßer als Honig
warum habe ich mich hingesetzt und dir geschrieben
wie sie meinen Tod gefordert haben.

Der Prozess hat gerade erst begonnen
man schneidet doch nicht einfach so mir nichts, dir nichts
den Kopf eines Menschen ab
als wäre er eine Rübe.

Komm, komm, mach dir keine Sorgen um mich
all das sind ferne Möglichkeiten.
Komm und vergiss nicht
dass die Frau eines Gefangenen
keine schwarzen Sorgen haben darf.