Текст и перевод песни Μάνος Λοΐζος - Monakrivi Mou

Monakrivi Mou

Μονάκριβή μου εσύ στον κόσμο
μου λες στο τελευταίο σου γράμμα
Πάει να σπάει το κεφάλι μου,
σβήνει η καρδιά μου.
Αν σε κρεμάσουν, αν σε χάσω θα πεθάνω.

Θα ζήσεις καλή μου, θα ζήσεις.
Η ανάμνησή μου μαύρος καπνός
θα διαλυθεί στον άνεμο.
Θα ζήσεις αδερφή
με τα κόκκινα μαλλιά της καρδιάς μου.
Οι πεθαμένοι δεν απασχολούν πιότερο από ένα χρόνο
τους ανθρώπους του εικοστού αιώνα.

Ο θάνατος ένας νεκρός που τραμπαλίζεται
στην άκρη ενός σχοινιού.
Σε τούτο εδώ το θάνατο
δεν αντέχει η καρδιά μου.

Ο θάνατος ένας νεκρός που τραμπαλίζεται
στην άκρη ενός σχοινιού.
Σε τούτο εδώ το θάνατο
δεν αντέχει η καρδιά μου.

Μα να 'σαι σίγουρη πολυαγαπημένη μου
αν το μαύρο και μαλλιαρό
το χέρι κάποιου φουκαρά ατσίγγανου
περάσει στο λαιμό μου τη θηλιά,
άδικα θα κοιτάνε μες στα γαλάζια μάτια
του Ναζίμ να δουν το φόβο.
Στο σούρπωμα του στερνού μου πρωινού
θα δω τους φίλους μου κι εσένα.

Και δε θα πάρω μαζί μου
κάτω απ' το χώμα
παρά μόνο την πίκρα
ενός ατέλειωτου τραγουδιού.

Μέλισσά μου με τη χρυσή καρδιά,
με τα μάτια πιο γλυκά απ' το μέλι
τι κάθισα και σου 'γραψα
πώς ζήτησαν το θάνατό μου.

Η δίκη μόλις άρχισε
δε κόβουν δα και στα καλά καθούμενα
έτσι το κεφάλι ενός ανθρώπου
σαν να 'τανε γογγύλι.

Έλα, έλα μη μου σκας
όλα αυτά 'ναι μακρινά ενδεχόμενα.
Έλα και μη ξεχνάς
πως η γυναίκα ενός φυλακισμένου
δεν κάνει να 'χει μαύρες έγνοιες.

My Dearest One

My dearest one in the world,
you tell me in your last letter,
My head is about to burst,
my heart is breaking.
If they hang you, if I lose you, I will die.

You will live my darling, you will live.
My memory, black smoke
will dissolve in the wind.
You will live, my sister,
with the red hair of my heart.
The dead do not occupy more than a year
the people of the twentieth century.

Death, a dead man who stumbles
at the end of a rope.
In this death here,
my heart cannot bear it.

Death, a dead man who stumbles
at the end of a rope.
In this death here,
my heart cannot bear it.

But be sure, my dearest,
if the black and hairy
hand of some poor gypsy
passes the noose around my neck,
in vain will they look into the blue eyes
of Nazim to see fear.
In the crawling of my last morning,
I will see my friends and you.

And I will not take with me
under the earth
but only the bitterness
of an endless song.

My honey bee with the golden heart,
with eyes sweeter than honey
why did I sit and write to you
how they sought my death.

The trial has just begun
they do not cut, after all, just like that,
the head of a man
as if it were a radish.

Come, come, don't worry
all this is a distant possibility.
Come and don't forget
that the wife of a prisoner
should not have dark worries.