Текст и перевод песни Μαρία Δημητριάδη - Antonio Torres Heredia

Antonio Torres Heredia

Ξάφνου στον ποταμό από πέρα φωνές ξεσκίσαν τον αγέρα.
Έμπηγε κάπρου δαγκωνιές μες στα ψηλά ποδήματα
χίμαγε κι έκανε βουτιές σαν δελφινιού πηδήματα.

Η τραχηλιά του η κρεμεζιά μούσκεψε μες στα αίματα
μα οι κάμες ήταν ήταν έξι και δεν εμπόραε πια ν′ αντέξει.

Αχ, Αντονίτο Ελ Καμπορίο, φεγγαρομελαμψέ μου
κι ασπρογαρούφαλέ μου.

Αχ, Αντονίτο Ελ Καμπορίο, π' άξιζες μια βασίλισσα
μνημόνεψε την Παναγιά τι τώρα θα σε φάει το κρύο
τι τώρα θα πεθάνεις πια.

Στην άκρη εκεί του ποταμού τρεις γλώσσες βγήκε το αίμα του
τρεις γλώσσες βγήκε το αίμα του στην άκρη εκεί του ποταμού
κι ανάγειρε την κεφαλή με τα σφιγμένα χείλη
και τότε πια καμιά φωνή μόνο εφωτίστη ο ουρανός
κι άγγελος βεργολυγερός ήρθε και τ′ άναψε καντήλι.

Antonio Torres Heredia

Suddenly, from across the river, voices tore the air apart.
He plunged fangs of wild boar into his high boots
He attacked and dived like a dolphin's leaps.

His crimson throat soaked in blood
But there were six camels and he could no longer bear it.

Ah, Antonito El Camporio, my moonlit one
And my white carnation.

Ah, Antonito El Camporio, you deserved a queen
Commemorate Our Lady, for now you will be consumed by the cold
For now you will die.

There on the edge of the river, his blood flowed out through three tongues
There on the edge of the river, his blood flowed out through three tongues
And he raised his head with his lips pressed together
And then no more voice, only the sky was illuminated
And a graceful angel came and lit his candle.