Текст и перевод песни Μαρία Φαραντούρη - Ta Nihterina Agalmata (Live From Olympia, Paris / 1984)

Ta Nihterina Agalmata (Live From Olympia, Paris / 1984)

Απόψε η μοναξιά μου παράφορα μιλά
χορεύουν στη φωτιά μου κορμιά βυζαντινά
να σεβαστείς το άβατο, να μη με κυνηγάς
τ' αγάλματα το Σάββατο ποτέ μην τ' ακουμπάς
Ξανάρχεται ο χειμώνας κι η νύχτα απ' την αρχή
θα κλάψει ο Παρθενώνας η Ομόνοια θα βραχεί

Μεθώ με δυο σταγόνες κι αρχίζω απ' την αρχή
οι πόρνες κι οι άντρες μονχοί
τα λάθη και τα σφάλματα ποτέ μην τα μετράς
τα πάθη σου είναι αγάλματα Αιόλου κι Αθηνάς

Τις νύχτες που κοιμάμαι τ' αγάλματα ξυπνούν
τα πάθη μου φοβάμαι, τα κρύβω μην τα δουν

Η νύχτα είναι σκοτάδι μπορεί και συγχωρεί
και σ' ακουμπάει σαν χάδι και σβήνει την πληγή
την ώρα που τα ράσα σου σ' αφήνουνε γυμνό
και καίγεται η ανάσα σου κι αφήνει έναν λυγμό

Ξανάρχεται ο χειμώνας η πόλη θα χαθεί
θα γύρει ο Παρθενώνας και θ' αποκοιμηθεί

Ta Nihterina Agalmata (Live From Olympia, Paris / 1984)

Tonight, my loneliness talks excessively
Byzantine bodies dance in my fire
Respect the boundary, don't chase me
Never touch the statues on Saturday
Winter and night come again from the beginning
The Parthenon will weep, Omonia will get wet

I get drunk on two drops and start over
The prostitutes and lonely men
Never count the mistakes and errors
Your passions are statues of Aeolus and Athena

At nights when I sleep, the statues wake up
I fear my passions, I hide them so they won't be seen

The night is dark, it can forgive
And it touches you like a caress and erases the wound
At the hour when your clothes leave you naked
And your breath burns and leaves a sob

Winter comes again, the city will be lost
The Parthenon will lean and fall asleep