Текст и перевод песни Μαρία Φαραντούρη - Sto Stithos Mou I Pligi

Στο στήθος μου η πληγή ανοίγει πάλι
όταν χαμηλώνουν τ'άστρα
και συγγενεύουν με το κορμί μου
όταν πέφτει σιγή
κάτω από τα πέλματα των ανθρώπων
αυτές οι πέτρες, που βουλιάζουν
μέσα στα χρόνια
ως που θα με παρασύρουν
τη θάλασσα, τη θάλασσα ποιος θα μπορέσει
την εξαντλήσει
βλέπω τα χέρια κάθε αυγή
να γνέφουν στο γύπα και στο γεράκι
δεμένη πάνω στο βράχο
που έγινε με τον πόνο δικός μου
βλέπω τα δέντρα που ανασαίνον
τη μαύρη γαλήνη των πεθαμένων
κι έπειτα τα χαμόγελα,
που δεν προχωρούν,
των αγαλμάτων

В моей груди снова открывается рана
когда звезды опускаются
и связан с моим телом
когда наступает тишина
под подошвами людей
эти камни, тонущие
на протяжении многих лет
пока я не увлекусь
море, море, которое сможет
истощить ее
Я вижу руки каждый рассвет
кивок Стервятнику и Ястребу
привязанный к скале
сделанный с болью мой
Я вижу, как деревья дышат
черный покой умирающего
а потом эти улыбки,
которые не продвигаются вперед,
статуя