Текст и перевод песни Μιχάλης Ρακιντζής - Olokliro Feggari

Olokliro Feggari

Πάει τέλειωσε κι αυτό
ίσως όπως λένε να μην ήταν γραφτό
άλλη μια βραδιά με βρίσκει μοναχό
λάθη που 'χω κάνει απ' την αρχή να μετρώ

Ούτε που μπορώ να σκεφτώ
πως μπορεί ποτέ να μην σε ξαναδώ
τρέχω στις λεωφόρους τα διακόσια περνάω
τρέχω όσο μπορώ τις σκέψεις να προσπερνάω

Απόψε που 'χει ολόκληρο φεγγάρι
στην αγκαλιά του ποιος να σ' έχει πάρει
Απόψε κλείνει χρόνος μακριά σου
και μου 'χει λείψει τόσο η αγκαλιά σου

Απ' το σπίτι σου περνώ
βλέπω κάποιο φως μα δε μπορώ να μπω
πόσο μου 'χει λείψει κάθε του γωνιά
μες στη τσέπη έχω ακόμα τα κλειδιά
Στέκομαι απέναντι σε κάποια γωνιά
σκέφτομαι αν όλα είναι όπως παλιά
σ' άρεσε μαζί μου ώρες να περνάς
τις φωτογραφίες μου παντού να κρεμάς

Απόψε που 'χει ολόκληρο φεγγάρι
στην αγκαλιά του ποιος να σ' έχει πάρει
Απόψε κλείνει χρόνος μακριά σου
και μου 'χει λείψει τόσο η αγκαλιά σου

Olokliro Feggari

Tout est fini, c'est terminé
peut-être, comme ils disent, ce n'était pas écrit
encore un soir me trouve seul
à compter les erreurs que j'ai faites depuis le début

Je ne peux même pas imaginer
comment je pourrais jamais ne plus te revoir
Je cours sur les autoroutes à deux cents
je cours autant que je peux pour dépasser les pensées

Ce soir, avec la pleine lune
dans ses bras, qui a pu te prendre
Ce soir, un an se termine loin de toi
et ton étreinte me manque tellement

Je passe devant ta maison
je vois une lumière, mais je ne peux pas entrer
à quel point chaque recoin de ta maison me manque
j'ai encore les clés dans ma poche
Je me tiens en face d'un coin
je me demande si tout est comme avant
tu aimais passer des heures avec moi
accrocher mes photos partout

Ce soir, avec la pleine lune
dans ses bras, qui a pu te prendre
Ce soir, un an se termine loin de toi
et ton étreinte me manque tellement