Genethlia - Νότης Σφακιανάκης перевод на немецкий

Genethlia

Στα μονοπάτια του καημού
στη γέφυρα του στεναγμού
μ' έκαν' η μάνα μου
Μια φθινοπωρινή βραδιά,
ζωή την κρύα σου καρδιά
είδαν τα μάτια μου

Με κουδουνίστρες πλαστικές
όμορφες και χρωματιστές
με νανουρίζανε
Και τα ματάκια τα μικρά
είδαν του κόσμου τ' αγαθά
και συμφωνήσανε

Ήταν το γάλα μου πικρό
και το νεράκι μου γλυφό
που με μεγάλωνε
Κι απέναντι στη κούνια μου,
η μοίρα η κακούργα μου
και με καμάρωνε

Ήταν το κλάμα μου μουντό
σαν κάτι να 'θελα να πω,
μα δε με νιώσανε
Μια λυπημένη αναπνοή
για την πουτάνα τη ζωή
που μου χρεώσανε

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
δε με ρωτήσανε ζωή, μα σε συνήθισα
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα,
ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρισα
Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω
και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω

Πάνω σε λάσπες και καρφιά
στ' άδικου κόσμου τη φωτιά πρωτοπερπάτησα
Ισορροπία σταθερή
για να προλάβω τη ζωή,
όμως την πάτησα

Μονό το "α" και το "χ"
στη σχολική μου εποχή
πρωτοσυλλάβισα
Γι αυτό το "αχ" και το "γιατί"
όπου βρεθώ μ' ακολουθεί
κι ας τριαντάρισα

Έτσι περνούσε ο καιρός
και γω στο δρόμο μου σκυφτός
έκανα όνειρα
Έτυχε να 'μαι απ' αυτούς
που κολυμπάνε στους αφρούς
και στα λασπόνερα

Στάζει το αίμα της ψυχής,
σαν τις σταγόνες της βροχής
όμως ποιος νοιάζεται
Και την αόρατη πληγή
που μέσα μου αιμορραγεί
ποιος την μοιράζεται

Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρισα
Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω
και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω

Geburtstag

Auf den Pfaden des Leids
auf der Brücke des Seufzers
hat meine Mutter mich geboren
An einem Herbstabend,
Leben, dein kaltes Herz
sahen meine Augen

Mit Plastikrasseln
schönen und bunten
lullten sie mich ein
Und die kleinen Äuglein
sahen die Güter der Welt
und stimmten zu

Meine Milch war bitter
und mein Wässerchen fade
das mich aufzog
Und gegenüber meiner Wiege,
mein grausames Schicksal
und bewunderte mich

Mein Weinen war dumpf
als ob ich etwas sagen wollte,
aber sie verstanden mich nicht
Ein trauriger Atemzug
für das Hurenleben
das sie mir aufbürdeten

So fing ich also an, so fing ich an,
sie fragten mich nicht, Leben, aber ich gewöhnte mich an dich
Wie ein verletzter junger Adler am Boden,
suche ich die Kraft, mich noch zu halten

So fing ich also an, so fing ich an,
Anderes hat man mir gezeigt und anderes habe ich erblickt
Mein Gott, wenn ich nur wüsste, an welchem Tag ich sterben werde
um meines Todes Geburtstag zu feiern

Auf Schlamm und Nägeln
im Feuer der ungerechten Welt machte ich meine ersten Schritte
Stabiles Gleichgewicht
um das Leben einzuholen,
doch ich bin gescheitert

Nur das „A“ und das „CH“
in meiner Schulzeit
buchstabierte ich zuerst
Deshalb das „Ach“ und das „Warum“
folgen mir, wo immer ich bin
auch wenn ich dreißig wurde

So verging die Zeit
und ich, gebeugt auf meinem Weg,
träumte
Es traf sich, dass ich zu denen gehöre
die im Schaum schwimmen
und im Schlammwasser

Das Blut der Seele tropft,
wie die Regentropfen
aber wen kümmert es
Und die unsichtbare Wunde
die in mir blutet
wer teilt sie?

So fing ich also an, so fing ich an,
Anderes hat man mir gezeigt und anderes habe ich erblickt
Mein Gott, wenn ich nur wüsste, an welchem Tag ich sterben werde
um meines Todes Geburtstag zu feiern