Текст и перевод песни Νότης Σφακιανάκης - O Gios Tis Kyra Lenis

O Gios Tis Kyra Lenis

Ο Μήτσουλας, ο Φήτσουλας, ο γιός της Κυρά Λένης
Της τρέλας ήταν πάντοτε ο πρώτος επιβάτης
Έφυγες για άλλο ουρανό, πολύ αγαπημένος
Και εκεί που πήγες αδελφέ, να ζεις ευτυχισμένος...
Ο Μήτσουλας, ο Φήτσουλας, δεν έμοιαζε με άλλον
Μικρό παιδάκι ήτανε, και ας δήλωνε μεγάλο
Μεγάλος ήταν στη ψυχή και το γραψά σε στίχο
Κι όσοι μαζί του κατοικούν, θα ευχαριστιούνται ήχο...

Όταν κοιτώ λίγο ψηλά εκεί που τραγουδάω
Η θέση σου θα ναι αδειανή, που είσαι θα ρωτάω
Και στη στιγμή θα σκέφτομαι πως έφυγες με άδεια
Τα βράδια μας πως έσβησαν κι γίνανε σκοτάδια
Απ' τη ζωή την άδικη, τι πρέπει να ζητούμε
Με την ελπίδα τώρα πιά, πως θα ξαναβρεθούμε...

Καρτέρι σου έστησε ο δειλός χαράματα στον δρόμο
Δεν θα περάσεις άλλο πια σου φώναζε με τρόμο
Ήξερε και φοβότανε, μπορεί να αποτύχει
Αφού ξαναδοκίμασε και δεν είχε πετύχει
Στο έκοψε το νήμα της ζωής γιατί γουστάρει
Κατάφερε στη τελική μαζί του να σε πάρει...

O Gios Tis Kyra Lenis

My Sweet Mitchoula, my kind-hearted fool, son of Kyra Leni
You were always the first to embark on the journey of madness
You departed for another heaven, a much-loved soul
And wherever you have gone, my brother, may you live in bliss...
My Sweet Mitchoula, my kind-hearted fool, you were like no other
You were a little child, even though you claimed to be grown
But your spirit was vast, and I will put it into verse
And all who dwell with you will rejoice in your melodies...

When I glance upwards, to where you now sing
Your seat will be empty, and I will wonder where you are
And in that moment, I will remember that you left without saying goodbye
That our nights have been extinguished and turned to darkness
By the unfair hand of fate, what should we ask for?
With the hope, now, that we shall meet again...

The coward ambushed you at dawn, on the road
You will never pass this way again, he shouted with terror
He knew and was afraid that he might fail
Since he had tried before and had not succeeded
He cut the thread of your life because he takes pleasure in it
He managed, in the end, to take you with him...