Ftohopedo - Παύλος Σιδηρόπουλος перевод на немецкий

Ftohopedo

Τη δύναμή σου πουλάς σ' ένα γιαπί
φορτώνοντας τσιμέντο και λάσπη το κορμί
κλειδώνεις σπίτι με πόνο την καρδιά
και κατεβάζεις τα ρολλά
και στα όνειρα σιωπή
ζητάς ελευθερία "Αέρα" "Αλβανία"

Ο πόθος σου με γκόμενας μορφή
αυτό που για άλλους είναι καθημερινή ζωή
μα ειν' η τσέπη άδεια κι η κούραση σφυρί
Θέ μου θα το 'θελες, θα το 'θελες κι εσύ
Λιγάκι να γλεντήσεις, σαν άνθρωπος να ζήσεις

Συνήθισες να περπατάς σκυφτά
κι ο ινστρούχτορας σου φέρεται γλυκά
δύναμη κόμμα, αγώνας και φωτιά
κι ο κουλτουριάρης στα μπάρ να σ' αγαπά
όταν το βράδυ η μοναξιά
τα σώβρακά σου πιτσιλά

Σε μια σκοπιά στο Ελληνικό στρατό
σκλάβος ανώνυμος του δεκανέα και εδώ
κοιτάς με δέος ένα τυχαίο φρικιό
να φεύγει τρέχοντας απ' τον τρελογιατρό
κουνώντας το χαρτάκι
το I5 το μικράκι

Σε φάμπρικα πιάνεις δουλειά
μα κάποια ανύποπτη και σκοτεινή βραδυά
αναρχικοί βάζουν φωτιά
Τ' αφεντικό σου πανικός χωρίς λεφτά
Ένα θηρίο σε καλεί, νιώθεις μιαν άγρια ηδονή

Άνεργος τώρα ζητάς καινούργια αρχή
με σλήπιν μπαγκ στον ώμο φίλος από παιδί
Κουτσά στραβά σου λέει, τη βγάζω καθαρή
μα είναι δικιά μου δικιά μου η ζωή
κι εσύ να περιμένεις
με γνώση ότι πεθαίνεις

Εφημερίδα φωτογραφία μικρή
μιλάει για σένα για κάποιον πωλητή
ήτανε βράδυ, ήτανε κι η βροχή
τ' αφεντικό παρθένα, στο πρώτο της φιλί
"με λήστεψε" τους λέει "το πιο καλό παιδί"

Ο αλέκτορ λάλησε την τρίτη του φορά
Το κόμμα τώρα σε διαγράφει βιαστικά
οι σύντροφοί σου; "μα ήταν φύση αναρχικιά"
"αυτά, απ' τ' άλλα, εκείνα
συμβαίνουνε κι αυτά"
Μνήμες, καπνός, αμφιβολία καμμιά
Μονάχ' ακόμα μία, μα τι άλλο από μία μελανιά
Σε μιας εφημερίδας τη γωνιά

Armer Junge

Deine Kraft verkaufst du auf einer Baustelle
belädst deinen Körper mit Zement und Schlamm
schließt das Haus ab, mit Schmerz im Herzen
und lässt die Rollläden herunter
und in den Träumen Stille
du verlangst Freiheit "Luft" "Albanien"

Deine Begierde in Gestalt eines Mädchens
das, was für andere Alltag ist
doch die Tasche ist leer und die Müdigkeit ein Hammer
Mein Gott, du würdest es wollen, du würdest es auch wollen
Ein wenig zu feiern, wie ein Mensch zu leben

Du hast dich daran gewöhnt, gebückt zu gehen
und der Instruktor behandelt dich süßlich
Kraft, Partei, Kampf und Feuer
und der Kultursnob liebt dich in den Bars
wenn nachts die Einsamkeit
deine Unterhosen bespritzt

Auf Wache bei der griechischen Armee
anonymer Sklave des Korporals, auch hier
blickst du mit Ehrfurcht auf einen zufälligen Freak
der vom Irrenarzt (Psychiater) wegläuft
winkend mit dem Zettelchen
dem kleinen I5

In einer Fabrik fängst du Arbeit an
doch an einem ahnungslosen und dunklen Abend
legen Anarchisten Feuer
Dein Chef in Panik, ohne Geld
Ein Biest ruft dich, du fühlst eine wilde Lust

Arbeitslos suchst du nun einen Neuanfang
mit dem Schlafsack auf der Schulter. Ein Freund seit Kindertagen
sagt dir krumm und schief: "Ich schlag mich durch,
aber das Leben ist meins, meins allein."
Und du wartest
mit dem Wissen, dass du stirbst

Zeitung, kleines Foto
spricht über dich, über irgendeinen Verkäufer
es war Abend, und es regnete auch
die Chefin eine Jungfrau, bei ihrem ersten Kuss
"er hat mich ausgeraubt", sagt sie ihnen, "der bravste Junge"

Der Hahn krähte zum dritten Mal
Die Partei streicht dich nun eilig
deine Genossen? "aber er war von anarchistischer Natur"
"dies, das, jenes
sowas passiert eben auch"
Erinnerungen, Rauch, kein Zweifel
Nur noch eine, doch was anderes als ein blauer Fleck
In der Ecke einer Zeitung