Текст и перевод песни Παύλος Σιδηρόπουλος - Thanatos

Thanatos

Χαφιές στο σπίτι η θεία σου
κι αστυνόμος η μαμά
του τρόμου αθώα πρόσωπα
που αργοπεθαίνουν στη δική σου αγκαλιά

Παυλάκη, γύρω σου σωπαίνουν
τους φτάνει που ανασαίνουν
Τι ζητάς;
Ετοιμοθάνατου είσαι γέννα
κουλός με χρυσαφένια πένα
Που το πας;

Με το χαβά του θυμικού σου
ματζούνι του μυαλού σου
Πιπιλάς
ξέρουνε τι τους περιμένει
στην πολυθρόνα βολεμένοι
Τι ρωτάς;

Θάνατος θάνατος θάνατος

Κάπου τριγυρίζει μια παράξενη ματιά
κάτι σε γεμίζει με θανάτου σιγουριά
κανείς δε θες να σε δαμάσει
κι όμως πονάς για ότι έχεις χάσει
και ρωτάς
Βυζαίνει ακόμα τ' ονειρό σου
κι ο πόνος μοιάζει να 'ναι γιατρικό σου
Που ζητάς

Στο Αμστερνταμ ο Φαληριώτης
και στο Παρίσι ο Βελεσιώτης
Σου γελάν
Θανάτου χρέος σου μετράνε
σε καταφύγια σε τραβάνε
Και ξεχνάς

Θάνατος θάνατος θάνατος

Thanatos

Your aunt's a stool pigeon,
and your mom's a cop,
innocent faces of terror
slowly dying in your arms.

They're all silent around you, my dear,
it's enough for them to breathe.
What do you want?
You're the child of a moribund,
a cripple with a golden pen.
Where are you going?

With the whims of your heart,
the potion of your mind,
You suck,
they know what awaits them,
settled in their armchairs,
What do you ask?

Death, death, death.

A strange gaze wanders around,
something fills you with the certainty of death.
No one wants to tame you,
and yet, you suffer for what you've lost,
and you ask
Your dream still suckles,
and pain seems to be your medicine,
What do you seek.

In Amsterdam, the Faliriotis,
and in Paris, the Velesiotis.
They laugh at you,
They count your debt of death,
they drag you to shelters.
And you forget.

Death, death, death.