Текст и перевод песни Παύλος Σιδηρόπουλος - To Blues Tou Ergatopaidou

To Blues Tou Ergatopaidou

Είναι η ώρα που ξυπνάνε τα φαντάσματα κι εγώ γυρνάω μόνος
και δεν υπάρχει πια στο δρόμο μου ψυχή να μου μιλήσει ζωντανή
Λίγη χαρά, παιδιά γεννιούνται, πόλη άκου πως κρυώνουν
Και οι αγώνες μου αντάλλαγμα μου δίνουνε μια τόση δα ζωή

Σαν τίμιος δουλευτής γρήγορα το "ριξα σ' ανάγκης λοβιτούρες
και το κρασί μου το ξερνάω κάθε νύχτα που δεν βρίσκω το γιατί
το έπαιζα περήφανος και τώρα ρεβεράντζα, χαιρετούρες
Σαν να μην έφτανε που δε χορταίνω μήτε και το πιάτο το φαΐ

Συνέχεια μπερδευόμουνα, μ' αυτούς που εμπιστευόμουνα
Ώσπου τα χρειάστηκα και αναγκάστηκα να δω φάτσα με φάτσα τη ζωή

Συνέχεια αδικημένος αισθανόμουνα, πως μ' είχαν κοροϊδέψει
στα παραμύθια είχα μείνει της τιμής και τιμημένης εργατιάς
ώσπου μια μέρα τις ανάγκες μου που άτσαλα μ' είχαν δραπετεύσει
Μια αγάπη ανέβασα στη θέση τους απ' όλα και απ' όλους πιο ψηλά

Συνέχεια μπερδευόμουνα, μ' αυτούς που εμπιστευόμουνα
Ώσπου τα χρειάστηκα και αναγκάστηκα ν' αλλάξω νοοτροπία και μυαλά

To Blues Tou Ergatopaidou

It's the hour when the phantoms wake up and I walk alone
and there is no longer a soul on my way to speak to me alive
A little joy, children are born, city listen how they are cold
And my struggles give me a reward a life so small

As an honest worker, I quickly threw myself into emergency food lines
and I throw up my wine every night I can't find the why
I played proud and now a bow, greetings
As if it weren't enough that I'm not even full of the food on my plate

I kept getting confused, with those I trusted
Until I needed them and was forced to face life face to face

I always felt wronged, as if I had been made fun of
in the fairy tales I had stayed of honor and honest labor
until one day my needs that had awkwardly escaped me
I put a love in their place above everything and everyone

I kept getting confused, with those I trusted
Until I needed them and was forced to change my mentality and my mind