Текст и перевод песни Παύλος Σιδηρόπουλος - Φτωχόπαιδο

Φτωχόπαιδο

Τη δύναμή σου πουλάς σ' ένα γιαπί
φορτώνοντας τσιμέντο και λάσπη το κορμί
κλειδώνεις σπίτι με πόνο την καρδιά
και κατεβάζεις τα ρολά
και στα όνειρα σιωπή
Ζητάς ελευθερία, "Αέρα" "Αλβανία"

Ο πόνος σου με γκόμενας μορφή
αυτό που για άλλους είναι καθημερινή ζωή
Μα ειν' η τσέπη άδεια κι η κούραση σφυρί
Θεέ μου θα τόθελες θα τόθελες κι εσύ
Λιγάκι να γλεντήσεις, σαν άνθρωπος να ζήσεις

Συνήθισες να περπατάς σκυφτά
κι ο ινστρούχτορας σου φέρεται γλυκά
Δύναμη, κόμμα, αγώνας και φωτιά
κι ο κουλτουριάρης στα μπάρ να σ' αγαπά
όταν το βράδυ η μοναξιά
Τα σώβρακά σου πιτσιλά

Σε μια σκοπιά στο Ελληνικό στρατό
στραβός ανώνυμος του δεκανέα Κ.Ε.Β.Ο.Π
κοιτάς με δέος ένα τυχαίο φρικιό
να φεύγει τρέχοντας απ' τον τρελογιατρό
κουνώντας το χαρτάκι
Το I5 το μικράκι

Σε φάμπρικα πιάνεις δουλειά
μα κάποια ανύποπτη και σκοτεινή βραδιά
αναρχικοί βάζουν φωτιά
Τ' αφεντικό σου πανικός χωρίς λεφτά
Ένα θηρίο σε καλεί, νιώθεις μιαν άγρια ηδονή

Άνεργος τώρα ζητάς καινούργια αρχή
Με σλήπιν μπαγκ στον ώμο, φίλος από παιδί
κουτσά στραβά σου λέει τη βγάζω καθαρή
Μα είναι δικιά μου, δικιά μου η ζωή
κι εσύ να περιμένεις
Με γνώση ότι πεθαίνεις

Εφημερίδα, φωτογραφία μικρή
Μιλάει για σένα, για κάποιον πωλητή
ήτανε βράδυ, ήτανε κι η βροχή
τ' αφεντικό παρθένα, στο πρώτο της φιλί
"με λήστεψε" τους λέει "το πιο καλό παιδί"

Ο αλέκτωρ λάλησε την τρίτη του φορά
Το κόμμα τώρα σε διαγράφει βιαστικά
οι σύντροφοί σου; "μα ήταν φύση αναρχικιά"
"αυτά, απ' τ' άλλα, εκείνα
συμβαίνουνε κι αυτά"
Μνήμες, καπνός, αμφιβολία καμιά
Μονάχ' ακόμα μία, μα τι άλλο από μία μελανιά
Σε μιας εφημερίδας τη γωνιά

Ребенок бедняка

Ты продаешь свою силу на стройке,
Носишь на себе цемент и грязь,
Закрываешь дом, с болью в сердце,
И опускаешь жалюзи,
И в твоих мечтах тишина.
Ты ищешь свободы, "Воздуха", "Албании".

Твоя боль в обличье девчонки,
То, что для других - обыденная жизнь.
Но карман пуст, а усталость бьет, как молот.
Боже, ты бы тоже захотел,
Немного повеселиться, пожить по-человечески.

Ты привык ходить с опущенной головой,
А твой начальник обращается с тобой ласково.
Сила, партия, борьба и огонь,
И любительница культуры в баре, чтобы любить тебя,
Когда вечером одиночество
Осыпает тебя своими брызгами.

На посту в греческой армии,
Косой безымянный капрала К.Е.В.О.П.,
Ты смотришь с ужасом на какого-то случайного фрика,
Убегающего от психиатра,
Размахивающего бумажкой,
Маленьким I5.

Ты устраиваешься на фабрику,
Но в одну темную и подозрительную ночь
Анархисты устраивают пожар.
Твой босс в панике, без гроша.
Зверь зовет тебя, ты чувствуешь дикое наслаждение.

Безработный, теперь ты ищешь новое начало.
Со спальником на плече, друг детства
Кое-как говорит тебе: "Я выкручиваюсь".
Но это моя, моя жизнь,
А тебе остается только ждать,
Зная, что ты умрешь.

Газета, маленькая фотография.
Говорят о тебе, о каком-то продавце.
Был вечер, шел дождь.
Хозяйка, невинная, в своем первом поцелуе.
"Он ограбил меня, - говорит она, - самый лучший парень".

Петух пропел в третий раз.
Партия теперь спешит исключить тебя.
Твои товарищи? "Но он был анархистом по натуре".
"Такие вещи,
случаются".
Память, дым, никаких сомнений.
Снова один, но что еще, кроме черного пятна
В углу газеты.