Текст и перевод песни Σαβίνα Γιαννάτου - Vrady

Vrady

Τα παιδάκια που παίζουν στ' ανοιξιάτικο δείλι
μια ιαχή μακρυσμένη
Τ' αεράκι που λόγια με των ρόδων τα χείλη
ψιθυρίζει και μένει
Τ' ανοιχτά παραθύρια που ανασαίνουν την ώρα,
η αδειανή κάμαρά μου
Ένα τρένο που θα 'ρχεται από μια άγνωστη χώρα,
τα χαμένα όνειρά μου
Οι καμπάνες που σβήνουν, και το βράδυ που πέφτει
ολοένα στην πόλη,
στων ανθρώπων την όψη, στ' ουρανού τον καθρέφτη,
στη ζωή μου τώρα όλη...

Evening

The children play in the spring twilight
a distant cry
A breeze that speaks with the lips of roses
whispering and staying
Open windows that breathe the hour,
my empty room
A train that will come from an unknown country,
my lost dreams
The bells that fade, and the night that falls
ever in the city
in the face of people, on the mirror of the sky,
in my whole life now...