Ο Κυρ' Αντώνης - Μαρινέλλα , Στέλιος Καζαντζίδης перевод на немецкий

Ο Κυρ' Αντώνης

Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στην αυλή
με ένα κανάτι κι ένα κρεβάτι και με κρασί πολύ.
Είχε δυο μάτια γαλανά κι αχτένιστα μαλλιά
κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε στα ρούχα τα παλιά.

Αχ κυρ Αντώνη πώς σ' αγαπάμε και μαζί σου τ' άστρα μετράμε,
τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να 'ρθει βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε, σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή.

Ο κυρ Αντώνης βιάζεται να πάει να κοιμηθεί
γιατί το βράδυ στα όνειρά του θέλει να θυμηθεί
ό, τι ποτέ δεν έζησε μες τ' όνειρό του ζει
μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο τον βρίσκει η χαραυγή.

Αχ κυρ Αντώνη πώς σ' αγαπάμε και μαζί σου τ' άστρα μετράμε,
τις φωτιές για σένα πηδάμε ώσπου να 'ρθει βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε, σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε σαν κάνεις προσευχή.

Μα ένα βράδυ ο κυρ Αντώνης στρώνει να κοιμηθεί
κι όταν ξυπνάμε τον καρτεράμε στην πόρτα να φανεί.
Μα ο κυρ Αντώνης δε θα βγει ποτέ του στην αυλή
αφού για πάντα μες τ' όνειρό του θέλησε πια να ζει.

Herr Antonis

Herr Antonis lebte einst lange Zeit im Hof
mit einem Krug und einem Bett und mit viel Wein.
Er hatte zwei blaue Augen und ungekämmtes Haar
und eine Blume trug er immer an seinen alten Kleidern.

Ach, Herr Antonis, wie wir dich lieben und mit dir die Sterne zählen,
für dich springen wir über Feuer, bis der Regen kommt
und deinen Zorn vergessen wir immer, wie Vögel ziehen wir zusammen umher
wie Kinder lachen wir mit dir, wenn du betest.

Herr Antonis eilt, um schlafen zu gehen
denn nachts in seinen Träumen will er sich erinnern
an das, was er nie erlebte; in seinem Traum lebt er es
doch die Nacht vergeht, und traurig findet ihn die Morgendämmerung.

Ach, Herr Antonis, wie wir dich lieben und mit dir die Sterne zählen,
für dich springen wir über Feuer, bis der Regen kommt
und deinen Zorn vergessen wir immer, wie Vögel ziehen wir zusammen umher
wie Kinder lachen wir mit dir, wenn du betest.

Aber eines Abends legt sich Herr Antonis schlafen
und wenn wir aufwachen, warten wir an der Tür darauf, dass er erscheint.
Aber Herr Antonis wird nie wieder in den Hof hinausgehen
da er für immer in seinem Traum leben wollte.