Текст и перевод песни Στέλιος Καζαντζίδης - Της γερακίνας γιος

Της γερακίνας γιος

Ούτε στρώμα να πλαγιάσω,
ούτε φως για να διαβάσω
το γλυκό σου γράμμα, ωχ, μανούλα μου
Καλοκαίρι κι είναι κρύο
ένα μέτρο επί δύο
είναι το κελί μου, ωχ, μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστός,
είμαι της γερακίνας γιος
Τι κι αν μ' ανοίγουνε πληγές
εγώ αντέχω τις φωτιές
Μάνα μη λυπάσαι, μάνα μη με κλαις
Ένα ρούχο ματωμένο
στρώνω για να ξαποσταίνω
στο υγρό τσιμέντο, ωχ, μανούλα μου
Στο κελί το διπλανό μου
φέραν κάποιον αδελφό μου
πόσο θα τραβήξει, ωχ, μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστός...

Сын ястребицы

Нет матраса, чтобы лечь,
нет света, чтобы прочесть
твое милое письмо, ох, мамочка моя.
Лето, а холодно,
метр на два,
моя камера, ох, мамочка моя.
Но я не живу на коленях,
я сын ястребицы.
Пусть мне наносят раны,
я выдержу огонь.
Мама, не жалей, мама, не плачь обо мне.
Окровавленную одежду
стелю, чтобы отдохнуть
на сыром цементе, ох, мамочка моя.
В соседнюю камеру
привели моего брата.
Сколько это продлится, ох, мамочка моя.
Но я не живу на коленях...