Текст и перевод песни Σωκράτης Μάλαμας - Adeio Domatio

Adeio Domatio

Μπορεί να μην αγάπησε ποτέ του
Μπορεί και να γελάστηκε στ′ αλήθεια
Να νόμιζε γι αγάπη την συνήθεια

Στο άδειο δωμάτιο και στον κρύο αέρα
Να σ' αγαπώ το μόνο που μου μένει
Να ′μαι για σένα η ζωή που περιμένει
Να κλέψει να σου δώσει
Να σε στείλει να σε νιώσει

Αγαπημένα χέρια περιστέρια
Σπατάλη τα ταξίδια μου στ' αστέρια
Αγαπημένα χείλη μου ζεστά
Δεν έχει ο ουρανός άλλη αγκαλιά
Στο άδειο δωμάτιο και στον κρύο αέρα
Να σ' αγαπώ το μόνο που μου μένει
Να ′μαι για σένα η ζωή που περιμένει
Να κλέψει να σου δώσει
Να σε στείλει να σε νιώσει

Adeio Domatio

Perhaps he has never loved
Perhaps he has been truly deceived
He believed habit to be love

In the empty room and in the cold air
My only recourse is to love you
To be for you the life that waits
To steal, to give to you
To send you to feel it

Favorite hands, doves
My travels to the stars have been in vain
Favorite lips, warm to me
No other arms in heaven hold as you do
In the empty room and in the cold air
My only recourse is to love you
To be for you the life that waits
To steal, to give to you
To send you to feel it