Текст и перевод песни Σωκράτης Μάλαμας - Anavo Mia Fotia

Anavo Mia Fotia

Aνάβω μια φωτιά στο νού
ρωτάω και τυραννιέμαι
για το δικό μας όνειρο
λέω κι αναρωτιέμαι

Που πήγαν τα λιμάνια
οι αγκαλιές, τα ξημερώματα
γινήκαν όλα στάχτη κι αφορμές
πικρά καμώματα

Xρωστάω όσα δεν έζησα
μα κι όσα έχω ζήσει
μες στην καρδιά μου ανατολή
και στο μυαλό μου η δύση

Tα λόγια, τα μισόλογα
τα ρούχα τα κλεμένα
είναι το ψέμα που μισώ
γιατί θυμάμ' εσένα

Tα λυπημένα βλέμματα
δεν είν' του κόσμου ψέματα
μα της ψυχής η ανατολή
και της ζωής η ανταμοιβή

J'allume un feu dans mon esprit

J'allume un feu dans mon esprit
Je questionne et je suis tourmenté
Par notre rêve à tous les deux
Je dis et je me demande

Où sont partis les ports
Les embrassades, les aurores
Tout est devenu cendres et prétextes
Douleurs amères

Je dois ce que je n'ai pas vécu
Mais aussi ce que j'ai vécu
Dans mon cœur, le lever du soleil
Et dans mon esprit, le coucher du soleil

Les mots, les demi-mots
Les vêtements volés
C'est le mensonge que je déteste
Parce que je me souviens de toi

Les regards tristes
Ne sont pas des mensonges du monde
Mais le lever du soleil de l'âme
Et la récompense de la vie