Текст и перевод песни Σωκράτης Μάλαμας - Kalimera

Kalimera

Oταν σωπαίνει ο άνθρωπος
πέφτει μες στο πηγάδι
που οι τοίχοι του γυαλίζουνε
και φέγγουν στο σκοτάδι.

Eκεί που βλέπει τα θολά
και στα βαριά ακουμπάει
κάνει το έργο μια στροφή
κι ο νους του ξεκολλάει.

Mοιάζουν στη θέση τους σωστά
κι ωραία βολεμένα,
τα κλάματα και οι χαρές,
τα θέατρα κι οι αγορές
του κόσμου τα μυστήρια
και τα βασανιστήρια.

Mοιάζεις κι εσύ σαν καλημέρα,
που χθες με κέρναγες φωτιά,
σήμερα διώχνεις τη φοβέρα
και βλέπω μια μικρή Θεά.

Kάνω το αχ! να ξεχαστώ,
μ' αυτό το έρμο αφεντικό,
το άγρυπνο μυαλό μου,
στα δύσκολα με σέρνει,
με πάει και με φέρνει.

Mοιάζεις κι εσύ σαν καλημέρα,
μοιάζεις κι εσύ σαν καλημέρα

Good morning

When man falls silent
he falls into a well
whose walls gleam
and shine in the darkness.

There where he sees only fog
and leans on the heavy things
he turns his work in a circle
and his mind detaches itself.

They seem to be in their right place
and settled nicely,
the tears and the joys,
the theatres and the marketplaces
the world's mysteries
and the tortures.

You too are like good morning,
who yesterday offered me fire,
today you drive away the fear
and I perceive a little Goddess.

I make an effort to forget the "ah!"
with this wretched master,
my sleepless mind,
in difficult times it drags me,
it takes me and brings me back.

You too are like good morning,
you too are like good morning.