Текст и перевод песни Σωκράτης Μάλαμας - Kalimera

Kalimera

Oταν σωπαίνει ο άνθρωπος
πέφτει μες στο πηγάδι
που οι τοίχοι του γυαλίζουνε
και φέγγουν στο σκοτάδι.

Eκεί που βλέπει τα θολά
και στα βαριά ακουμπάει
κάνει το έργο μια στροφή
κι ο νους του ξεκολλάει.

Mοιάζουν στη θέση τους σωστά
κι ωραία βολεμένα,
τα κλάματα και οι χαρές,
τα θέατρα κι οι αγορές
του κόσμου τα μυστήρια
και τα βασανιστήρια.

Mοιάζεις κι εσύ σαν καλημέρα,
που χθες με κέρναγες φωτιά,
σήμερα διώχνεις τη φοβέρα
και βλέπω μια μικρή Θεά.

Kάνω το αχ! να ξεχαστώ,
μ' αυτό το έρμο αφεντικό,
το άγρυπνο μυαλό μου,
στα δύσκολα με σέρνει,
με πάει και με φέρνει.

Mοιάζεις κι εσύ σαν καλημέρα,
μοιάζεις κι εσύ σαν καλημέρα

Bonjour

Quand l'homme se tait
il tombe dans le puits
dont les murs brillent
et rayonnent dans l'obscurité.

Là où il voit le flou
et s'appuie sur le lourd
il fait un virage
et son esprit se détache.

Ils semblent être à leur place
et bien installés,
les larmes et les joies,
les théâtres et les marchés
les mystères du monde
et les tortures.

Tu ressembles à un bonjour,
hier tu m'as offert du feu,
aujourd'hui tu chasses la peur
et je vois une petite déesse.

Je fais un "ah!" pour oublier,
avec ce pauvre patron,
mon esprit sans sommeil,
dans les difficultés il me traîne,
il me mène et me ramène.

Tu ressembles à un bonjour,
tu ressembles à un bonjour