Nyhterino - Σωκράτης Μάλαμας перевод на немецкий

Nyhterino

Την πέτρα ρώτησα να πει τι ξέρει και αντέχει
κι εκείνη μου ′πε: τη σιωπή για μυστικό της έχει
τ' αστέρι ρώτησα μετά, τι έχει μάθει ως τώρα...
Τα χίλια χρόνια, μ′ απαντά, περνάνε σε μιαν ώρα

Και πάνω ο ήλιος μια πηγή, μια κόκκινη κηλίδα,
λάβα το φως αιμορραγεί να κάψει ό, τι είδα.

Και πάνω ο ήλιος μια πηγή, μια κόκκινη κηλίδα,
λάβα το φως αιμορραγεί να κάψει ό, τι είδα.

Το χώμα ρώτησα ξανά, παλιά αν ήταν σώμα
και μου 'πε: τα ψηλά βουνά κι αυτά θα γίνουν χώμα.
Κι ύστερα εσένανε ρωτώ το νόημα του κόσμου
και λες: το χέρι σου κρατώ κι εσύ είσαι δικός μου

Και πάνω ο ήλιος μια πηγή, μια χρυσαφένια βρύση,
νερό το φως του να πνιγεί όποιος θέλει να ζήσει.

Και πάνω ο ήλιος μια πηγή, μια χρυσαφένια βρύση,
νερό το φως του να πνιγεί όποιος θέλει να ζήσει.
. καληνύχτα μάτια μου .

Nacht

Den Stein befragt' ich, was er weiß und hält aus.
Und jener sprach: Schweigen birgt er als Sein Geheimnis.
Ich fragte dann den Stern, was er gelernt, bis jetzt...
"Tausend Jahre", spricht er, "vergeh'n in einer Stund'."

Und über uns die Sonn', eine Quelle, roter Fleck,
Licht, das wie Lava blutet, verbrennt, was ich entdeck'

Und über uns die Sonn', eine Quelle, roter Fleck,
Licht, das wie Lava blutet, verbrennt, was ich entdeck'

Befragt' die Erde neu, ob Leib sie einstmals war.
Sie sprach: "Auch hohe Berge werden zu Staub sobald."
Dann frag ich dich nach der Welt Sinn, der sie zusammenhält.
Du sprichst: "Ich halte deine Hand, du bist mir zugesellt."

Und über uns die Sonn', goldblüt'ger Quell, ein Born,
Dass ihr Licht ersäuft, wer leben wollte, fremd, verlorn'

Und über uns die Sonn', goldblüt'ger Quell, ein Born,
Dass ihr Licht ersäuft, wer leben wollte, fremd, verlorn'
. Gute Nacht, meine Augen voll Zärtlichkeit .