Текст и перевод песни Σωκράτης Μάλαμας - O Vasilias Tou Theatrou

O Vasilias Tou Theatrou

Είμαι ο Βασιλιάς των καναλιών
και θεατής της ίδιας μου ζωής
ο μέγας καταναλωτής
είμαι ο συλλέκτης της βροχής

Σταγόνα τη σταγόνα
γεμίζεις θάλασσες
χίλιες φορές ακόμα
να δεις τι χάλασες

Σαν βέλος στο μικρό σου σώμα
οι αποφάσεις συμβουλίων εταιρειών και κυβερνήσεων
Όλες οι υποσχέσεις των Θεών άκυρες
Αναρωτιέσαι τι να πήγε στραβά
και βρίσκεσαι στο νεφέλωμα των ανύπαρκτων γεγονότων
Δεν υπάρχεις παρά σημαδεμένος με κώδικες υποχρεώσεων
τυλιγμένος με αριθμούς δίχως αναπνοή
από τη μέρα της γέννησης
μέχρι την ημερομηνία της λήξεως σου
Κύριε ελέησον

Κανένας πια ν′ακούσει τις παρακλήσεις σου
Παρά μονάχα παρουσιαστές
να δοξολογούν τη χάρη σου, χωρίς εσένα.
Απών

Είμαι ο πολίτης της Σιωπής
και αιχμάλωτος του κόσμου των αγορών
Άγρυπνος παρατηρητής
της ιστορίας των ξεχασμένων

Φόρεσε τα γιορτινά σου και ας'τα κλάματα
Ο καλύτερος στην πιάτσα
βλέπει μόνο θαύματα

Θα φύγουμε όπως ήρθαμε
νέοι απρόβλεπτοι
τυλιγμένοι
μέσα στο προσωπικό μας
όνειρο
Ταξιδιώτες
Σε κόσμους ονείρων

Πάμε και ερχόμαστε
με μια επιμονή ακατανόητη λες και θα καταλάβουμε
όσα νομίζαμε αυτονόητα
Όλοι παθαίνουν το ίδιο
Ανίατη η περίπτωση της ύπαρξης
και η ζωή να δοξάζεται
απ′ τον παγκόσμιο
τρόμο του θανάτου

Θα φύγουμε ένας ένας
χωρίς οργάνωση
Αυθόρμητα όπως πάντα
Διαβάτες στο μέσο των σκιών
παίχτες των ψευδαισθήσεων
Θεατρίνοι, σαλτιμπάγκοι, τυχοδιώκτες

Η σκηνή πέφτει καθώς αποχωρούμε
νέοι ταξιδιώτες μπαίνουν
μέσα στην ομίχλη
της συμφωνίας του κόσμου

Άλλοι περιμένουν τη σειρά τους
Ανυπόμονοι, ενθουσιασμένοι
με το νέο ενδεχόμενο
Κάποιοι δεν έρχονται ποτέ
παραμένουν αδίαστατοι

Король Театра

Я — Король каналов,
и зритель собственной жизни,
великий потребитель,
я — собиратель дождя.

Капля за каплей
ты наполняешь моря,
ещё тысячу раз,
чтобы увидеть, что ты разрушила.

Словно стрела в твоё хрупкое тело,
решения советов компаний и правительств.
Все обещания Богов — пустые.
Ты спрашиваешь себя, что пошло не так,
и оказываешься в туманности несуществующих событий.
Тебя нет, кроме как отмеченной кодами обязательств,
опутанной цифрами, бездыханной,
со дня рождения
до даты твоего истечения срока.
Господи, помилуй.

Никто больше не слышит твоих мольб,
кроме ведущих,
славящих твою милость, без тебя.
Отсутствующую.

Я — гражданин Тишины,
и пленник мира рынков.
Бодрствующий наблюдатель
истории забытых.

Надень свой праздничный наряд и перестань плакать.
Лучший на площади
видит только чудеса.

Мы уйдем так, как пришли,
молодыми, непредсказуемыми,
укутанными
в наш собственный
сон.
Путники.
В мирах грез.

Мы приходим и уходим
с непостижимым упорством, словно мы поймем
то, что считали само собой разумеющимся.
Все испытывают то же самое.
Неизлечим случай существования,
и жизнь славится
всемирным
страхом смерти.

Мы уйдем один за другим,
без организации.
Спонтанно, как всегда.
Прохожие посреди теней,
игроки иллюзий.
Актеры, акробаты, искатели приключений.

Занавес падает, когда мы уходим.
Новые путешественники входят
в туман
мировой симфонии.

Другие ждут своей очереди.
Нетерпеливые, восторженные
новой возможностью.
Некоторые никогда не приходят,
остаются нереализованными.