Текст и перевод песни Σωκράτης Μάλαμας - Stin Ameriki - Live

Ο τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει,
που η θάλασσα δε δέχτηκε το χώμα του να βρέχει.
Παρόλα αυτά του ωκεανού, ξέρω, το μαύρο κύμα
σε πάει ίσα στο βυθό σε πάει και στην Κίνα.
Α! και στην Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή.
Ο τόπος που μεγάλωσα κρυφό παράπονο έχει,
που η θάλασσα δε δέχτηκε το χώμα του να βρέχει.
Παρόλα αυτά του ωκεανού, ξέρω, το μαύρο κύμα
σε πάει ίσα στο βυθό σε πάει και στην Κίνα.
Α! και στην Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή.

Τους βλέπω μπρος τα μάτια μου μες το παλιό βαπόρι
σα στρείδια στο κατάστρωμα οι μετανάστες όλοι.
Βουβές γυναίκες, άλαλες που δύναμη αναβλύζουν,
παιδάκια που δε νιώθουνε το δρόμο που βαδίζουν.
Α! Τα χρόνια τα παλιά, βαριά φορτία φεύγαν για την Αμέρικα.

Του Κατσαρού ανεμίζουνε τα κατσαρά μαλλιά του,
καθώς κοιτάζει αντίθετα προς τη γενέτειρά του.
Του φέρνει ο άνεμος στ′αυτιά τραγούδια αγαπημένα,
τα παιξε στην κιθάρα του, τα δωσε και σε μένα.
Α! απ' την Αμερική, μαζί με τη Μαρίκα, το Δούσια τον Κωστή.

Και σαν το κουρελόβαρκο αδειάσει στο λιμάνι,
θα τους στοιβάξουν στη σειρά οι ξένοι πολισμάνοι.
Άλλοι θάχουν τον τρόπο τους και θα ευδοκιμήσουν
και άλλοι ως να πεθάνουνε τη δίψα δε θα σβήσουν.
Α! στην Αμερική Ελλάδα σαν αγριόχορτο φύτρωσες και κει.

В том месте, где я вырос, скрытая обида имеет,
что море не приняло почву дождя.
Все еще из океана, я знаю, черная волна
это приведет вас даже на самое дно, это приведет вас в Китай.
Ах! а в Америке, вместе с Марикой, Досия Костис.
В том месте, где я вырос, скрытая обида имеет,
что море не приняло почву дождя.
Все еще из океана, я знаю, черная волна
это приведет вас даже на самое дно, это приведет вас в Китай.
Ах! а в Америке, вместе с Марикой, Досия Костис.

Я вижу их перед своими глазами в старом тумане
как устрицы на палубе, все эмигранты.
Немые женщины, немые, что хлещут силой,
дети, которые не чувствуют, как они ходят.
Ах! В прежние времена тяжелые грузы отправлялись в Америку.

Его вьющиеся волосы вьются, его вьющиеся волосы,
как он выглядит напротив своего родного города.
Он доносит ветер до своих ушей песнями любимыми,
он сыграл их на своей гитаре и подарил мне.
Ах! из Америки, вместе с Марикой, Досией, Костисом.

И как тряпичная лодка, опорожненная в гавани,
они будут сложены в ряд иностранными полисменами.
Другие добьются своего и будут процветать
а другие не утолят свою жажду, пока не умрут.
Ах! в Америке и Греции ты тоже рос как долгоносик.