Текст и перевод песни Σωκράτης Μάλαμας - Ston Patera Mou

Ston Patera Mou

Αυτός ο άνθρωπος ακίνητος στο πλάι
μες το δωμάτιο που βλέπει στο γιαλό
είναι ο πατέρας μου που φεύγει αργά
από έναν κόσμο αναίτιο – μαγικό.

Πάνω στην πέτρα της ζωής πριν μεγαλώσει
βάζει φωτιά στο σπίτι του αφήνει το σχολειο
καπνίζει φλόγα πυρκαγιά
παντρεύεται κάνει παιδιά
και ξενιτεύεται σε τόπο μακρινό.

Βαριά του μοιάζει η χαρά
και σύντροφος η λύπη
γιατι δεν πρόλαβε ν′ ανθίσει
γιατι δεν είχε άλλο δρόμο
ότι και αυτός είχε αγαπήσει
μες την ομίχλη
το χει αφήσει.

Και δε του φαίνεται πια
τίποτα γνωστό
μονάχα μια σκιά
στην άκρη του γκρεμού.
Σαν ένα ρόδο που χε κάποτε μυρίσει
ξεφύτρωσε στη μνήμη του
σα νόμισμα χρυσό
που το χε χάσει για καιρό
από έναν κόσμο
που ονειρεύτηκε να ζήσει.

Αυτός ο άνθρωπος ακίνητος στο πλάι
μες το δωμάτιο που βλέπει στο γιαλό.

Моему отцу

Этот мужчина, неподвижный, стоит у стены,
в комнате, что выходит на берег морской.
Это мой отец, медленно уходящий
из мира беспричинного, волшебного, родной.

На камне жизни, ещё не успев повзрослеть,
он поджигает свой дом, бросает школу,
курится пламя, пожар,
женится, детей рожает,
и уезжает в край далёкий, милая моя.

Тяжкой ему кажется радость,
и спутница – печаль,
потому что не успел расцвести,
потому что не было другого пути.
Всё, что он любил когда-то,
в тумане
оставил позади.

И не кажется ему больше
ничего знакомым,
лишь тень одна
на краю обрыва.
Словно роза, чей аромат он когда-то вдохнул,
всплыла в памяти его,
словно монета золотая,
которую он давно потерял,
из мира,
в котором мечтал он жить.

Этот мужчина, неподвижный, стоит у стены,
в комнате, что выходит на берег морской.