Текст и перевод песни Анна Герман - Танцуюшие Эвредики

Танцуюшие Эвредики

W kawiarence na rogu
Każdej nocy jest koncert.
Zatrzymajcie się w progu,
Eurydyki tańczące.
Zanim świt pierwszy promień
Rzuci smugą na ściany,
Niech was tulą w ramionach
Orfeusze pijani.
Płyną gwiazdy jak stulecia,
Noc kotary mgły rozwiesza.
Na tańczące Eurydyki
Koronkowy rzuca szal.
Rzeka śpiewa pod mostami,
Tańczy krzywy cień latarni,
O rozwarte drzwi kawiarni
Grzbiet ociera czarny kot.
Kto ma takie dziwne oczy?
Eurydyka, Eurydyka!
Kto ma takie dziwne usta?
Eurydyka, Eurydyka!
Już niedługo na widnokrąg
świt różowy spełznie wolno,
Mgły rozwieją się jak przędza,
Zbledną światła, pryśnie czar.
Wiatr się zerwał w zaułkach,
Trąca drzewa jak struny.
Czy to śpiewa Orfeo,
Czy to drzewa tak szumią?
Na wystawę w drogerii
Czarny kot cicho wraca,
Zanim kogut zapieje,
Musi wtopić się w zapach.
Rzeka szemrze pod mostami,
Znikł już szary cień latarni,
Wchodzą ludzie do kawiarni,
Na ulicy zwykły gwar.
A wiatr tańczy ulicami,
Wiatr kołuje jak pijany,
I rozwiesza na gałęziach
Z pajęczyny tkany szal.
Kto ma takie dziwne oczy?
Eurydyka, Eurydyka!
Kto ma takie dziwne usta?
Eurydyka, Eurydyka!
A wiatr tańczy ulicami,
Wiatr kołuje jak pijany,
Mgły rozwiały się jak przędza,
Został tylko, został tylko, czarny kot.

Les Eurydykes dansantes

Dans le café au coin de la rue
Tous les soirs il y a un concert.
Arrête-toi un instant sur le seuil,
Les Eurydykes dansent.
Avant que l'aube, le premier rayon
Ne trace une ligne sur les murs,
Laisse-toi envelopper dans leurs bras
Les Orphées ivres.
Les étoiles filent comme des siècles,
La nuit étend un voile de brume.
Sur les Eurydykes dansantes
Un voile de dentelle se pose.
La rivière chante sous les ponts,
L'ombre tordue du lampadaire danse,
Le dos du chat noir effleure
Les portes ouvertes du café.
Qui a de si étranges yeux ?
Eurydyke, Eurydyke !
Qui a de si étranges lèvres ?
Eurydyke, Eurydyke !
Bientôt sur l'horizon
L'aube rose descendra lentement,
Les brumes se dissiperont comme de la laine,
Les lumières pâliront, le charme disparaîtra.
Le vent s'est levé dans les ruelles,
Il effleure les arbres comme des cordes.
Est-ce Orphée qui chante,
Ou les arbres qui bruissent ainsi ?
Vers la vitrine de la parfumerie
Le chat noir revient en silence,
Avant que le coq ne chante,
Il doit se fondre dans l'odeur.
La rivière murmure sous les ponts,
L'ombre grise du lampadaire a disparu,
Les gens entrent dans le café,
Dans la rue, l'habituel brouhaha.
Et le vent danse dans les rues,
Le vent tourne comme un ivrogne,
Et sur les branches il déploie
Un voile tissé de toile d'araignée.
Qui a de si étranges yeux ?
Eurydyke, Eurydyke !
Qui a de si étranges lèvres ?
Eurydyke, Eurydyke !
Et le vent danse dans les rues,
Le vent tourne comme un ivrogne,
Les brumes se sont dissipées comme de la laine,
Il ne reste que, il ne reste que, le chat noir.